Spring naar inhoud


De smartphone als spelbreker

Beste Beatrijs,

Vaak als ik in gesprek met mijn man een waarschijnlijkheid uitspreek of een vraag stel, grijpt hij onmiddellijk naar zijn smartphone om het antwoord op te zoeken. Dit stoort mij, omdat ik de vragen meer voor de gezelligheid stel dan om het antwoord erop te krijgen. Voorbeeld: wij gaan over een tijdje naar Thailand op vakantie en ik vraag me af of er in Thailand vaker wijn of bier wordt gedronken. Onmiddellijk komt dan de smartphone tevoorschijn en volgt het eventueel accurate antwoord. Ik vind dit opzoeken een vorm van ‘uit contact treden’ tijdens een gesprek. Mijn man begrijpt mijn irritatie niet. Hoe denkt u hierover?

Smartphone-interrupties

Beste Smartphone-interrupties,

U hebt last van wat met een nieuw woord ‘phubbing’ wordt genoemd (een samentrekking van phone en snubbing): het verschijnsel dat iemand in gezelschap met zijn telefoontje in de weer gaat en niet meer meedoet met het gesprek. Het voortdurend opzoeken van betrekkelijk onbelangrijke wetenswaardigheden haalt de vloeiendheid uit de conversatie. Terwijl iemand probeert om de naam van die ene acteur (kom, hoe heet-ie ook alweer, ligt op het puntje van mijn tong) te achterhalen, wordt de rest van het gezelschap in de wacht gezet. Snel een paar trefwoorden intikken op een schermpje smoort bovendien het eventuele plezier van anderen die door halfbewust rondtasten in hun eigen hersenpan na een paar minuten zelf op de gezochte naam weten te komen. Anderzijds vinden veel mensen het leuk of interessant om het antwoord op toevallig opgeworpen vragen te horen en soms leveren smartphones best aardige input voor het gesprek.

Sms’jes lezen en beantwoorden in een sociale setting is hetzelfde als een boek lezen, terwijl er bezoek is.

Vervelender dan het al te gretige opzoekgedrag is de persoon die wegvlucht in de smartphone, omdat hij/zij geen weerstand kan bieden tegen binnenkomende sms’jes, whatsappjes en andere flitsen uit de buitenwereld. Van informatie googlen kun je nog zeggen dat het ten dienste staat van het lopende gesprek, maar sms’jes lezen en beantwoorden in een sociale setting is hetzelfde als een boek gaan lezen, terwijl er bezoek is: grievend voor de ander die kennelijk niet interessant genoeg is voor onverdeelde aandacht.

Het smartphonegedrag van uw man, waar u over klaagt, valt niet onder de categorie zware overtredingen. Hij zoekt gewoon iets op omdat hij u wil helpen of omdat hij het zelf wil weten. In een groter gezelschap kunt u er domweg overheen praten, waarbij u uw eigen associaties volgt en niet blijft wachten op het resultaat van de naspeuringen. Wanneer het om tweegesprekken gaat, kunt u aan uw man vragen of hij dat ding met rust kan laten, omdat u alleen maar voor de vuist weg aan het praten bent met hem, niet de bedoeling hebt om quizvragen op te werpen en ook niet bovenmatig geïnteresseerd bent in het antwoord.

Artikelen in Internet en e-mail, Telefoon.

Gelabeld met .


0 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.



Sommige HTML is toegestaan