Beste Beatrijs,
Een kennis van mij nodigde mij laatst uit om bij wijze van vriendinnenuitje mee te gaan naar een tentoonstelling. Zij had daarvoor de beschikking over twee gratis toegangskaarten. Dat leek me leuk, dus ik zei ja. We spraken ook af om daarna samen ergens iets te eten. Toen ik na het eten voorstelde om de restaurantrekening te delen, voelde ik van haar kant enige verwarring en later ook vijandigheid, die ze verder niet uitsprak. We hebben allebei de helft betaald, maar ik vraag me af of ik hier verkeerd aan heb gedaan. Had ik het eten moeten betalen, omdat ik een gratis museumuitje heb gekregen? Als ik had geweten dat dit van mij verwacht werd, was ik waarschijnlijk niet met haar mee gegaan omdat het mij dan teveel zou kosten. Ik had wel een kleine attentie voor haar mee genomen, maar dat had zij ook voor mij gedaan.
De volle mep
Beste De volle mep,
Nee, u hebt niets verkeerd gedaan. Uw kennis had twee gratis toegangskaarten voor een tentoonstelling. Zij nodigde u uit om mee te gaan. Dat was een vrijblijvend aardig gebaar, dat haar niets gekost heeft. De afspraak was om nadien samen een hapje te eten. Vanzelfsprekend wordt dan de rekening gedeeld. U stond niet bij haar in het krijt. Niets in deze situatie vroeg erom dat u de hele restaurantrekening zou betalen. Dat was hooguit een mogelijkheid geweest, wanneer uw kennis u had uitgenodigd voor de tentoonstelling en uw kaartje had betaald. Het uitwisselen van attenties omdat er een afspraak is gemaakt om samen naar het museum te gaan is overigens ook nergens voor nodig.
Wellicht nog handiger in het vervolg om vooraf even luchtig te polsen, deel je omstandigheden. “Weet je iets wat niet te duur is in de buurt?” Of: “Ik zou je graag uitnodigen, maar ik zit momenteel niet heel ruim, zullen we afspreken om te splitten? Timing (in dit geval vooraf) is essentieel, anders krijgt het etentje achteraf een vervelend gevoel. Dan lijkt net alsof het allemaal onecht is geweest, wat beslist niet het geval hoeft te zijn.