Beste Beatrijs,
Ik heb een vriendin die ik een jaar of vijf ken. Toen we nog studeerden zagen we elkaar heel vaak. Nu woon ik in een andere stad, heb een baan en een kind. Ik doe mijn best om mijn vrienden regelmatig te zien. Alleen kan zij geen afspraken maken. Ik moet de dingen plannen en dan belt ze af. Ze zegt op voorhand: ‘Ik weet nog niet zeker of ik kan/wil, ik laat je het nog weten’. Laatst heeft ze een eerder gemaakte afspraak daags tevoren weer afgezegd met het excuus dat ze moest studeren, maar ze zei dat ze me zou bellen als ze toch ineens zin zou hebben of als het studeren niet zou lukken. Als ik haar hier op aanspreek, voelt ze zich aangevallen. Ze geeft toe dat ze slecht kan plannen, maar ze vindt dat ik daar niet zo moeilijk over moet doen. Wat moet ik hiermee aan?
Onmogelijke afspraken
Beste Onmogelijke afspraken,
Gooi er nog maar een schepje duidelijkheid bovenop tegen uw vriendin. Vertel haar dat u alleen nog maar afspraken met haar wil maken die ze kan nakomen, omdat het voor u heel lastig en onhandig is als ze op het laatste moment afzegt. Als ze toch een slag om de arm probeert te houden, zegt u: ‘Nee, Antonia, ik vind het niet fijn om als stand-by te dienen. Dan liever helemaal niet. Als we nu niets concreets kunnen afspreken, dan doen we dat later wel weer eens, wanneer je zeker weet dat je tijd kunt vrijmaken.’
Mocht uw ferme opstelling ertoe leiden dat er minder afspraken worden gemaakt en dat het contact verwatert, dan is dat de keuze van uw vriendin. Kennelijk ziet zij u als iemand die zij naar believen kan laten opdraven dan wel afzeggen. Maar het is geen teken van vriendschap om met iemand te sollen. Het is niet goed als één persoon de touwtjes van de vriendschap in handen houdt, dus pak uw aandeel terug.
Door iedere keer een ‘misschien’-afspraak met u te maken claimt uw vriendin teveel van uw tijd. U houdt het dagdeel immers vrij, terwijl zij zich het recht voorbehoudt om het op het laatst al dan niet door te laten gaan.