Beste Beatrijs,
Tweeënhalf jaar geleden hebben mijn man en ik onze droom waargemaakt en zijn we vanuit de stad naar een landelijke omgeving in het zuiden van het land verhuisd. Vlak na onze verhuizing dienden de eerste vrienden zich aan. Zij lieten weten op bezoek te komen, maar dan wel te willen blijven slapen ‘omdat jullie nu zo ver weg zitten’ (we wonen ruim anderhalf uur rijden van onze oude woonplaats). Kort daarop bracht een nicht van mij met haar man en kinderen een weekendbezoek aan ons. Daarna volgden twee bevriende stellen die tegelijkertijd een hele week bij ons doorbrachten. Vervolgens kwamen mijn zwager en schoonzus, een achternicht van mijn man samen met haar vriendin. Iedereen moest blijven slapen. Het eten en drinken was niet aan te slepen om over de bergen extra wasgoed maar te zwijgen.
Deze zomer hadden we weer vele weekends gasten: vrienden, familie en zelfs oud-collega’s van mij. Het toppunt was een collega van mijn man die op zaterdagmiddag met zijn hele gezin (drie kinderen) onverwacht voor onze neus stond en zichzelf en zijn gezin aan het einde van de middag uitnodigde voor het avondeten, ‘want om nou dat hele eind met een lege maag terug te rijden…’
Gelukkig komt nu de winter eraan, maar ik vrees alweer voor de volgende zomer. Ik ben boos, omdat al die mensen voor mijn gevoel misbruik maken van onze gastvrijheid. Maar ik ben vooral boos op mezelf. Omdat ik niet weet hoe ik onze vrienden, familie en (oud)collega’s duidelijk kan maken dat ik er genoeg van heb. Hoe wijzen we al deze ‘hotelgasten’ beleefd af zonder ze al te zeer voor het hoofd te stoten?
Te veel bezoekers
Beste Te veel bezoekers,
U hoeft niemand bij u te laten logeren die u niet expliciet hebt uitgenodigd! Uw vrienden/ familieleden etcetera gedragen zich ongehoord opdringerig. Vanaf nu gaat u elk logeerplan vriendelijk doch resoluut ontmoedigen. Als mensen bellen om hun komst aan te kondigen, zegt u: ‘Heel gezellig dat jullie langs willen komen, maar we hebben geen tijd voor een logeerbezoek. We hebben het te druk met andere dingen om logées te ontvangen. Als jullie er een weekend of een vakantieweekje van willen maken, dan weet ik nog wel een prettig geprijsd hotelletje hier in de buurt. Laten we een afspraak maken dat jullie een avond bij ons komen eten tijdens jullie verblijf.’ De reden waarom u geen tijd hebt voor logeren hoeft u verder niet toe te lichten. ‘Te druk’ of ‘geen tijd’ is genoeg.
Mensen die onverwachts voor de deur staan hoeft u al helemaal niet te accomoderen. Tegen hen zegt u: ‘We kunnen jullie een kop koffie aanbieden, maar daarna hebben we helaas andere afspraken. Ga lekker wandelen in deze prachtige omgeving en als jullie straks ergens willen eten/ overnachten kan ik dat en dat restaurant/ hotel aanbevelen.’
Alsof anderhalf uur rijden onoverkomelijk is! Als je om 21.00 u naar huis gaat kan je om 23.00 uur in je bed liggen. Jezelf uitnodigen (voor wat dan ook) is in mijn ogen ronduit onbeschoft… Een (eenvoudige) maaltijd zou ik uit mezelf wel aanbieden aan genodigden, aan iemand die ongenodigd voor de deur staat hoeft dat uiteraard niet. Ik vind het raar dat mensen die zo ver weg wonen ongenodigd voor uw deur staan: deze mensen nemen dus het risico dat ze, na 1,5 uur rijden, weer 1,5 uur terug kunnen rijden als u niet thuis blijkt te zijn? Zou ik nooit doen, ik zou eerst even bellen of het wel uitkomt.
Mee eens, 1.5 uur is niet ver. Ik heb familie die verder weg woont en die gaan gewoon ’s avonds weer naar huis. Blijven wel ’s avonds eten, maar dat vind ik niet meer dan logisch bij familie.
Een gewezen kennis wilde eens komen logeren, omdat hij de dag daarna in een stad in de buurt ’s ochtends vroeg een afspraak had. Dat heb ik toen geweigerd, want ik had het idee dat hij mij wilde gebruiken als goedkoop logeeradresje. Als we nog gewoon regelmatig contact hadden was het wat anders geweest, maar ik had hem al jaren niet meer gezien of gesproken. En opeens belt hij op met de vraag of hij kon blijven slapen, nee dus.
Waarom vinden zoveel mensen het iedere keer weer moeilijk om gewoon helder en duidelijk te zijn? Het is jouw huis. Jij bent de baas. Dus logeren hangt af van wat de baas vindt en nergens anders van. Als je je dan ook al druk gaat zitten maken over de volgende zomer dan moet je echt bij jezelf te rade gaan hoe lang je vaag blijft en dus aardig gevonden wilt blijven worden..terwijl de grap is dat als je helder bent zonder moeizaam te gaan zoeken naar leugentjes iedereen dat zal accepteren. En degene die dat niet doet zal het ook nooit snappen…ik bespaar je de voorbeelden, maar ik heb er nog nooit moeite mee gehad om duidelijk te zijn – en er geen enkel vriend door verloren.
30/11/2014 Nou zeg, dat lijkt me wel verschrikkelijk als je in een keer zoveel gasten achter elkaar aan de lopende band hebt, kom je aan jezelf eigenlijk nog wel toe. Volgens mij heeft degene die de brief heeft ingezonden het probleem dat hij-zij geen nee durft te zeggen uit angst om niet aardig te worden gevonden. Dit is puur flauwekul. Ook als je voor jezelf opkomt en eens een keer nee durft te zeggen, daarom ben je dan in een keer nog geen slecht persoon, maar als je je grenzen niet aangeeft, dan lopen ze over je heen. En bovendien nodigt men zichzelf niet uit bij een ander, dit is onbeleefd. Ik had dit laatst met een college met wie ik meerijd naar het werk, die wilde hier op bezoek komen. Ik zei tegen haar werk en prive houd ik gescheiden van elkaar, ik hoop dat deze informatie voor jou toereikend is. Niets meer van gehoord over een bezoek, zo pak je dat aan. Altijd duidelijk zijn en niet van ja maar, we kunnen wel eens kijken of…