Beste Beatrijs,
We hebben een goed contact met onze buren. Aardige mensen, al hebben ze andere normen voor hygiëne en opvoeding dan wij. We komen geregeld bij elkaar over de vloer. Onze kinderen zijn de deur al uit en zij hebben drie jonge kinderen die onze meubels als speeltoestellen gebruiken en met hun groezelige handjes de koekjes ongevraagd uit de trommel graaien. De buren vinden het wel best, zo gaat het bij hen thuis ook. Ik ben constant met die kinderen bezig (Nee, Pietje, je weet dat je hier niet met schoenen op de bank mag lopen) en dat vind ik vervelend. Soms krijg ik bijval van de buren, maar zij zijn erg toegeeflijk dus als Pietje het vertikt z’n schoenen uit te trekken, houdt het op voor hen. Mijn man is het volledig met me eens maar laat het vuile werk aan mij over. Hoe kan ik dit tactisch oplossen zonder de buren voor het hoofd te stoten? En hoe betrek ik mijn man erbij?
Ongemanierde buurkinderen
Beste Ongemanierde buurkinderen,
U kunt best iets kordater optreden in uw eigen huis, hoor. Kinderen vinden het helemaal niet vreemd als er bij andere mensen andere regels gelden dan in hun eigen huis. Voer om te beginnen de regel in dat de kinderen hun schoenen moeten uittrekken als ze bij u op bezoek zijn. Verder kunt u altijd ingrijpen als ze op een verkeerde manier met het meubilair omgaan. U zegt vriendelijk doch dwingend: ‘De bank is niet bedoeld om overheen te lopen, Jeffrey!’, ‘Niet wippen met de stoel, Kim!’ Als de kinderen niet naar u luisteren, spreekt u de vader of moeder persoonlijk aan: ‘Ach, Ruud (Désirée) wil je tegen Jeffrey/ Kim zeggen dat hij/zij… (niet over de bank mag lopen/ in de gordijnen klimmen/ met de stoel wippen/ van het porseleinen herderinnetje af moet blijven enzovoort)’. Als het te dol wordt, zegt u: ‘Jongens, waarom gaan jullie niet lekker buitenspelen?’ Koekjes en snacks kunt u regelmatig aan iedereen presenteren en in de tussentijd zet u het ergens neer op een voor kinderen onbereikbare plaats. Haal ook wat speelgoed van vroeger tevoorschijn, waar de kinderen zich mee kunnen amuseren.
Eén politieagent per stel is genoeg.
Als u duidelijke regels stelt, zullen de ouders meedoen met de handhaving, want normaal gesproken voegen gasten zich naar de regels van de gastvrouw/heer. Dat uw man niet erg meedoet met de handhaving moet u maar laten zitten. Eén politieagent per stel is genoeg. Het is vooral de medewerking van de ouders die u nodig hebt.
Zelf zorg ik altijd voor een ‘knutseltafel’ in een andere kamer. Zodra de visite binnenkomt, neem ik de regie over de kinderen (als in het verleden gebleken is dat die bepaalde ouders dat niet doen). Ze krijgen hun limonade daar en voor het ’taartmoment’ (bij verjaardagen) komen ze even bij ons. Om de tien minuten ga ik even kijken en bekijk/prijs hun werkjes uitgebreid. Aan het eind van de visite mogen ze alles komen laten zien en als ik een werkje krijg, lijst ik dat meteen in! (Bij de Ikea zijn heel goedkope lijstjes te koop) Heel erg leuk altijd, voor alle partijen! De kinderen hebben het naar hun zin, de volwassenen kunnen bijpraten en ik heb meestal een nieuwe aanwinst voor aan de muur!
Merkwaardig dat Beatrijs het goed vind dat de echtgenoot laf zijn mond mag houden. Nu staat ze er alleen voor in haar rol als politieagent. Als de echtgenoot het met haar eens is moet hij achter haar staan en samen een eengezind front vormen. Waarschijnlijk zal het dan ook wat sneller tot de kinderen en hun ouders doordringen dat ze hun gedrag moeten aanpassen.
Geen woorden maar daden.