Beste Beatrijs,
Een maand of drie terug merkte ik (vrouw, dertiger) dat een vriendin van mij in het geheel geen contact meer zocht, dus heb ik haar opgezocht. In een gesprek van tweeënhalf uur hebben we over en weer bepaalde zaken uitgesproken. Het was geen makkelijk of prettig gesprek, maar wel noodzakelijk en mijns inziens – ondanks alles – een goed gesprek. Onder andere kwam boven tafel dat mijn vriendin moeite heeft met een vriendschap die het afgelopen half jaar is gegroeid tussen mij en een andere vrouw. Maar wat er precies wringt wilde ze niet uitspreken. Drie dagen later kreeg ik een mailtje, waarin zij schreef dat ze na veel nadenken tot de conclusie was gekomen dat er voor haar ‘een einde aan onze vriendschap is gekomen. Het was leuk zolang het duurde. Het ga je goed!’
Kan men een vriendschap zomaar beëindigen met een enkel mailtje van drie regels? Dat is toch eenvoudigweg not done?
Verbroken vriendschap
Beste Verbroken vriendschap,
Soms komt een vriendschap zonder nadere verklaring abrupt aan z’n eind, terwijl degene die zogezegd gedumpt is in verwarring achterblijft en niet weet wat hij/zij verkeerd heeft gedaan. Dit is een uiterst onaangename ervaring. Het is nogal een meedogenloze manier van doen, maar als het gebeurt zit er voor de gedumpte (om maar even vast te houden aan die term) weinig anders op dan te slikken.
Het is een triest ervaringsfeit dat de onbuigzamen zelden nalaten om anderen te straffen voor hun eigen pijn.
Eerder hebt u al met uw vriendin een gesprek van tweeënhalf uur gevoerd, waarin de zaken niet echt werden opgelost. Het was een probleemoplossend gesprek met het doel om het contact te herstellen, maar u werd er inhoudelijk niet veel wijzer van en tot een gevoel van herwonnen warmte en sympathie leidde het ook niet. Althans niet bij uw vriendin, want die stuurde u een paar dagen later een mailtje om het definitief uit te maken. Uw vriendin koestert wrok, afgunst of andere ongenoegens die met schaamte gepaard gaan, en zij kan geen andere uitweg bedenken dan er helemaal een streep onder te zetten. Zij ziet geen muziek meer in deze vriendschap en vindt het bijgevolg ook niet meer de moeite waard om de details van wat er misging met u te delen. Zij kan de intimiteit die zo’n zelf-explicatie vergt (weer een gesprek van twee uur) niet meer opbrengen. Het komt in haar ogen toch niet meer goed met de vriendschap, dus is zij u geen verklaring verschuldigd. Het is een triest ervaringsfeit dat de onbuigzamen zelden nalaten om anderen te straffen voor hun eigen pijn.
Een pijnlijke mail van die vriendin inderdaad. Ik ben het eens met Beatrijs dat de vriendin geen verklaring schuldig is ( er is immers ook al een lang gesprek geweest, en de mail is kort daarop verstuurd en komt niet vanuit het niets). Waar ik het niet mee eens ben is de laatste zin in het advies “Het is een…hun eigen pijn.”; het feit dat de vriendin in kwestie een gesprek is aangegaan bewijst naar mijn mening dat de vriendin niet onbuigzaam is. Als de vriendschap voor haar niet meer goed voelt is dat haar eigen zaak, dat heeft niet per definitie met onbuigzaamheid te maken. Daarbij zie ik het “straffen” ook niet zo; je mag toch wel een einde aan de vriendschap maken? Dat is je eigen vrijheid toch? De manier waarop, oké daar kan over getwist worden, maar “anderen straffen voor hun eigen pijn” vind ik te overtrokken in deze (beperkte) context.
Eens met M., het kan ook best zo zijn dat de inzendster van de brief de feedback die uit het gesprek naar voren kwam maar niet binnen laat komen.
Wat een treffend geformuleerde (maar droeve) constatering, een zin om te onthouden:
‘Het is een triest ervaringsfeit dat de onbuigzamen zelden nalaten om anderen te straffen voor hun eigen pijn.’