Beste Beatrijs,
Vanaf jongsaf aan zijn mijn tweelingzus en ik kind aan huis bij onze lievelingstante. Ze heeft ons altijd erg verwend en we zijn beiden dol op haar. Nu we allebei studeren maakt ze echter steeds meer onderscheid tussen ons. Zo heeft ze alleen mijn zus uitgenodigd voor een weekendje weg met haar. Verder stort ze iedere maand 50 euro op de bankrekening van mijn zus en stopt haar allerlei extraatjes toe zoals nieuwe kleding en vakantiegeld, terwijl mijn zus en ik samen op vakantie gingen! Vorige week wilde mijn tante een kostbare armband uit haar eigen collectie aan mijn zus geven. De armband was niet de smaak van mijn zus (die zich trouwens ook ongemakkelijk voelt onder de situatie) maar ze zei dat ík hem waarschijnlijk wel mooi zou vinden. Mijn tante besloot toen om de armband toch maar zelf te houden.
Tussen mijn tante en mij is er nooit onenigheid geweest en ik ga, net als mijn zus, regelmatig bij haar langs. Maar de situatie maakt me onzeker, omdat ik het gevoel krijg dat ik iets verkeerd heb gedaan. Ik wil mijn tante hiermee confronteren, maar ik heb geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Vooral wil ik niet inhalig overkomen! Wat raadt u aan?
Uit de gratie
Beste Uit de gratie,
Deze merkwaardige koerswijziging van uw tante vraagt om opheldering.
Terwijl uw tante haar tweelingnichtjes hun hele leven gelijk heeft behandeld, legt ze nu ineens (zonder dat daar een incident of zoiets aan vooraf is gegaan) een duidelijke voorkeur aan de dag voor uw tweelingzus, waarbij u op een in het oog lopende manier wordt achtergesteld en buitengesloten. Deze merkwaardige koerswijziging van uw tante vraagt om opheldering. Waarom doet ze dat? Ik denk niet dat u degene moet zijn die navraag doet bij uw tante, want dat geeft een al te pijnlijk gesprek. Het is beter als uw tweelingzuster zich als bemiddelaar opwerpt. Uw zus onderhoudt tenslotte op dit moment een warme, persoonlijke band met tante en uw zus is degene die geld, weekendjes weg en extraatjes van haar ontvangt. Een gunsteling kan makkelijker opkomen voor het belang van een slechtbedeelde dan een slechtbedeelde voor het eigenbelang. De situatie moet niet in het licht staan van jaloezie (U: ‘Ik wil óók een chocoladereep!’) maar van algemene rechtvaardigheid en gelijke behandeling (Uw zus: ‘Ik heb liever allebei een halve chocoladereep dan in m’n eentje een hele’).
Vraag aan uw tweelingzus of zij dit onderwerp eens met tante aan de orde wil stellen. Zij kan bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik ben heel blij met uw gulle geschenken, tante Mathilde, maar waarom geeft u eigenlijk zo veel aan mij en niets aan mijn zus? Het voelt alsof ik word voorgetrokken.’ Dan hoort ze wel wat er aan de hand is.
Het valt me op dat Beatrijs vrijwel altijd het commentaar geeft dat je een confrontatie beter uit de weg kunt gaan. Waarom vraag ik me af?
Op zich heeft deze vrouw een goede relatie met haar tante. Dan is een gesprek hierover toch gewoon mogelijk? Een gesprek dat begint met “Tante, er zit me de laatste tijd iets dwars. Het kan zijn dat je het zelf heel anders ziet, maar…” of iets dergelijks.
Het is niet altijd handig om een ander dit gesprek voor je te laten voeren. Moet de tweelingzus dan de boodschap van de tante weer doorgeven of iets dergelijks?
Ik vind het beter om zelf het gesprek aan te gaan. Niet op een aanvallende toon natuurlijk, maar je mag wel laten merken dat dit je pijn doet.