Beste Beatrijs,
Mijn zoon weet niet dat ik zijn biologische vader ben. Hij is inmiddels 17 jaar en weet niet beter dan dat zijn stiefvader zijn vader is. Ik wil mezelf als vader bekend maken bij mijn zoon, maar ik wil niet dat daardoor zijn wereldje op zijn kop gaat staan. Hoe kan ik dat het beste aanpakken zonder mijn zoon te schaden? Ik heb al contact gehad met de moeder, maar zij wil mij koste wat kost geheim houden voor mijn zoon.
Biologische vader
Beste Biologische vader,
Als uw zoon erachter komt dat de persoon die hij voor zijn vader houdt niet zijn echte vader is, komt zijn wereld natuurlijk op z’n kop te staan. Dat kan niet anders! Er is geen manier om deze schok te verzachten. Minstens zo erg voor hem is het feit dat zijn moeder en stiefvader al die tijd tegen hem gelogen hebben. Dat u als biologische vader totaal buiten beeld bent geweest zal uw zoon niet luchthartig opvatten en u mogelijk ook kwalijk nemen.
Toch is het belangrijk dat de waarheid boven tafel komt. De eerste stap is dan om moeder en stiefvader een termijn te geven, bijvoorbeeld een maand. Het is beter als uw zoon het geheim in eerste instantie van zijn eigen moeder plus stiefvader te horen krijgt. Door het zelf aan hem te vertellen nemen zij althans verantwoordelijkheid voor de leugen die zij al die jaren hebben volgehouden. Wanneer zij het hem eenmaal hebben verteld, kunt u als echte vader uit de coulissen treden. Als de moeder blijft weigeren, moet u zelf met de waarheid voor de draad komen. Niemand kan u tegenhouden. Hoe veel schade er wordt toegebracht is op voorhand niet te bepalen. Maar het is beter te leven met de waarheid dan met een leugen. En hoe langer het duurt voor de waarheid aan het licht komt, hoe zwaarder uw zoon het gepleegde bedrog zal opnemen.
Vroeger werd het als beter gezien het kind niets te vertellen, zodat het niet in verwarring werd gebracht. Tegenwoordig is de leermening, dat de waarheid altijd moet worden verteld en dit is in het licht van de huidige DNA-technologie ook begrijpelijk.
Aangezien er hier geen enkele achtergrond verteld wordt over de vader is het de vraag of dit advies in alle gevallen wijs is. Aan de ene kant kan er een situatie bestaan waarin een goedwillende vader in het belang van het kind zijn mond heeft gehouden, zodat het een onbezorgde jeugd heeft en aan de andere kant kan er een situatie bestaan waarin een kwaadaardige vader van zijn recht gebruik maakt om onrust te stichten, terwijl hij 17 jaar lang niet naar dit “kind” heeft omgekeken.
De leeftijd van 17 is midden in de puberteit, waarin er sowieso veel op een jongere afkomt. Het vertellen van het begin af, of alternatief, als de zoon volwassen is en meer relativeren kan, is misschien ook een optie.
Als deze man als “echte” vader (sic) zich wil uiten, kan het ook maar beter zo zijn, dat hij van plan is een permanente relatie met deze zoon aan te gaan. Niets is erger voor een kind, als dat zijn veilige wereld in de puberteit (eindexamen, eerste liefdesverdriet, etc.) explodeert en hij na een half jaar voor de tweede keer verlaten wordt.
Een alternatief is misschien een voorzichtige relatie op te bouwen voor de jongen het weet en als de verhouding hartelijk is, dan nog eens samen met de ouders erover te praten. Een vreedzame oplossing schijnt voor alle partijen beter.