Beste Beatrijs,
Het duinpad dat ik dagelijks bewandel biedt ruimte aan twee naast elkaar lopende personen. Wanneer ik (oudere dame) daar alleen loop, word ik voortdurend door tegemoet komende duo’s gedwongen een stap opzij te doen, zodat ik in bosschages en hondenpoep terecht kom. Dit lijkt wel met het jaar erger te worden. Waarom verleent degene die zich op ‘mijn’ padhelft bevindt mij geen doorgang en hoe moet ik me teweer stellen?
Weggedrukt
Beste Weggedrukt,
Het is even droevig als onweerlegbaar dat mensen met het klimmen der jaren winnen aan onzichtbaarheid. Voor vrouwen begint dat al omstreeks hun veertigste, maar ook mannen moeten er op een zeker moment aan geloven. Zeventig-plussers op straat of bij de bushalte, worden nauwelijks nog door omstanders geregistreerd. In winkels moet zij extra opletten om aan de beurt te komen, anders worden zij gepasseerd door voordringende medeklanten of over het hoofd gezien door het personeel. In de duinen gaat het al niet anders. Hier wordt op onbewust niveau een elementair spelletje Darwinisme gespeeld, wat neerkomt op: de sterkste neemt wat hem toekomt, zonder zelfs maar in de gaten te hebben dat er een zwakkere uit het veld wordt geslagen. Voor u zit er niets anders op dan uw zichtbaarheid te vergroten. Dat kan door het spelen van een ander spel, het vooral onder Amerikaanse adolescenten populaire Chicken. Hierbij gaan twee durfals in de auto van hun vader zitten, stellen zich tegenover elkaar op aan het begin, respectievelijk het eind van een niet al te lang en in ieder geval smal traject, geven gas en racen op elkaar af. Wie het eerst zijn stuur omgooit en bijgevolg van de weg af raakt, is de verliezer. Het is eenvoudiger dan u denkt om dit spelletje te winnen, in aanmerking genomen dat de anderen niet weten dat ze meedoen. Dat geeft u een voorsprong.
Als u in de verte twee (of meer) personen ziet naderen, vertraagt u uw gang, gaat breeduit midden op het pad lopen en op een metertje of vijf doet u één pas opzij, waarbij u zich als het ware terugtrekt op uw rechtmatige helft. Als deze concessie geen corrigerende reactie uitlokt bij de tegenpartij en deze zich domweg als een stoomwals blijft voortbewegen, is het tijd voor het echte Chicken. U maakt pas op de plaats, kruist uw armen voor de borst (deze pose van onverzettelijkheid vergroot het volume van de persoon en daarmee de zichtbaarheid) en zet de blik op oneindig. Als u oogcontact met de tegenstanders liever wilt vermijden, kunt u zich een kwartslag draaien en veinzen de vogels in het zwerk te bewonderen of de heerlijke zeelucht op te snuiven. Tien tegen een dat ze overgaan op de ganzepas om u ongehinderd te passeren. In de ogen der age-isten (zij die schuldig maken aan leeftijdsdiscriminatie) komt u als senior-burger blijkbaar niet in aanmerking voor de normale wellevendheid van het voetgangersverkeer. Ook al zien zij u als niet meer dan een lastig object, waarvan ze aannemen dat het zich wel uit de voeten zal maken, zij zullen niet zo ver gaan dat zij willens en wetens tegen een boom of een standbeeld aanlopen.
0 reacties
Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.