Alle buren verhuizen

Beste Beatrijs,

25 jaar geleden kwamen wij met een jong gezin te wonen in een nieuwbouwwijk. Nu zijn de kinderen de deur uit. Zo ook bij andere langwonende gezinnen. De laatste tijd zijn er verschillende oudgedienden verhuisd. Dat speet me. Mijn man en ik wonen hier nog steeds met plezier en wij hebben geen wens om te gaan verhuizen. En toch steekt het als de mensen die verhuizen zeggen: ‘Ik ben hier uitgekeken, ik ken elke steen’. Een van de achterblijvers zei laatst tegen me: ‘Ik ga me haast een loser voelen.’ Soms krijg ik ook zo’n gevoel. Alsof er op ons wordt neergekeken, omdat wij blijven. Ik weet dat het onzin is, maar waarom zit het me dan dwars?

In de steek gelaten

Beste In de steek,

U proeft triomfalisme in de woorden van de vertrekkers. Zij zeggen: ‘Ik heb het hier langzamerhand wel gezien’. Daarmee impliceren ze dat het in het leven gaat om steeds weer nieuwe avonturen beleven (op zichzelf een dubieuze stelling). En vervolgens vat u hun uitspraak op als ‘wie niet verhuist is een sufkop’. Maar dat hoeven ze niet zo te bedoelen – dat is uw interpretatie. Mensen die een verhuisbeslissing hebben genomen zijn geneigd die in een dynamisch licht te zetten om zichzelf te rechtvaardigen. Het woord ‘uitdaging’ is nooit ver weg op zo’n moment. Wie weet zien ze er stiekem best een beetje tegen op om te vertrekken, maar dat zullen ze niet snel toegeven. Ze maken liever een energieke indruk door aandacht te vestigen op alle nieuwe horizonten die ze gaan verkennen. U moet niet te veel betekenis hechten aan hun woorden. De mensen zeggen maar wat. Of ze wel of niet branden van waarachtig verhuisverlangen is voor u niet eens relevant. U hebt het naar uw zin in uw huis en in uw omgeving. Hoe kan iemand die ergens met plezier woont een loser zijn? Die is een geluksvogel! Die heeft bereikt waar al die verhuizers naar op zoek zijn, maar waarvan het nog maar de vraag is of ze dat in hun nieuwe omgeving ook zullen aantreffen.