Beste Beatrijs,
U zult ze ongetwijfeld ook regelmatig zien, de naamplaatjes (badges) met voornaam van caissières in supermarkten. Tegenwoordig ook bij de apotheek. Je bent aan de beurt om af te rekenen en je wordt plichtmatig maar niet onvriendelijk gegroet. Bij de begroeting kijk ik wel eens naar het naamplaatje van betrokkene en noem dan de daar op vermelde naam. Hetgeen soms wat ongemakkelijk geschuifel of een charmante blos oplevert. Overigens doe ik dit alleen als ik samen met mijn vrouw ben. Wanneer ik in m’n eentje winkel, heb ik een beetje het gevoel dat ik me een ‘ongewenste intimiteit’ veroorlof, als ik als al wat oudere man (68) de doorgaans jonge dames bij hun voornaam aanspreek. Wat is eigenlijk de bedoeling van die naamplaatjes? Is het zo raar om mensen die een badge-met-voornaam dragen ook met die naam aan te spreken?
Mijn naam is haas
Beste Mijn naam is haas,
De bedoeling van dit soort naamplaatjes is om de schijn te wekken van gepersonaliseerd contact tussen klant en winkel- of baliepersoneel. In de hogere managementkunde heeft het idee postgevat dat wanneer het personeel met naam en toenaam aanspreekbaar is, de klant zich meer op z’n gemak zal voelen en daardoor mogelijk meer gaat kopen. Het voeren van naamplaatjes is cosmetica, net zoiets als lippenstift en oogschaduw. Cosmetica maakt de wereld aangenamer en mooier maar moet niet worden verward met wat eronder zit. Als een vrouw zich verleidelijk verft, betekent dat niet dat iedereen aan haar mag zitten. Als winkelpersoneel een naamplaatje met voornaam draagt (hiertoe verplicht door het management), dan betekent dat niet dat de transacties met klanten voortaan in het teken staan van gezelligheid en vertrouwelijkheid. De gewone beleefdheidsregels zijn nog steeds van kracht: mensen die elkaar niet kennen en een kortstondig zakelijk contact met elkaar aangaan, spreken elkaar niet bij de voornaam aan. Wie deze regel overtreedt gedraagt zich inderdaad, ongeacht de leeftijd van betrokkenen, ongewenst intiem.
ook een nadeel van deze plaatjes is dat ze bevestigd zijn op de borst. als je er dus op kijkt, lijkt het net alsof je naar iemands boezem staart.
Dot, daarom moet je ze vrij hoog vastmaken, bijna op je schouder. En rechts, zodat iemand die jou een hand geeft (stel dat je op een gelegenheid bent waar men naamkaartjes draagt, een conferentie of zo) meteen je naam ziet. Ik dacht overigens dat het dragen van naamkaartjes door personeel niet in de laatste plaats bedoeld was om bij klachten achteraf te kunnen melden door wie je geholpen bent.