Voet tussen de deur

Beste Beatrijs,

Steeds neem ik me voor om mensen die aanbellen om mij ‘een blijde boodschap’ te brengen of iets anders te verkopen, vriendelijk te bedanken en de deur te wijzen. En steeds lukt het me niet om rustig en vriendelijk te blijven tijdens zo’n gesprek. Ik houd er altijd een naar gevoel aan over als de deur weer dicht is en ik weer aan het werk ga. Hoe kan ik resoluut, maar ook vriendelijk en beleefd, duidelijk maken dat ik niet geïnteresseerd ben in datgene wat men mij wil aansmeren, zonder dat ik me vervelend voel nadien.

Voet tussen de deur

Beste Voet tussen de deur,

Om te beginnen zegt u, precies zoals u zich had voorgenomen: ‘Nee, dank u wel, ik heb geen belangstelling.’ Het is geoorloofd de aanbeller in de rede te vallen, terwijl hij zijn verhaal afsteekt. Als men doorgaat met praten, luistert u niet wat ze zeggen, maar u herhaalt: ‘Dank u wel, ik ben niet geïnteresseerd,’ eventueel aangevuld met: ‘Veel succes en nog een prettige dag.’ Vervolgens sluit u langzaam de deur onder het prevelen van ‘Nee, dank u, echt niet, dank u wel, goedemiddag.’

De kern van de zaak is dat u zich afsluit voor wat de ander te zeggen heeft, dat u nergens op ingaat en alleen maar op een beleefde manier uw eigen mantra afspeelt als een kapotte grammofoonplaat. Op zo’n manier neemt de uitwisseling niet meer tijd in beslag dan pakweg twintig seconden. Houdt uzelf na afloop voor dat er geen enkele reden is om uzelf vervelend of schuldig te voelen. De tegenpartij is begonnen met visjes uitgooien. Dat is hun goed recht, maar u bent niet verplicht om toe te happen en zij zijn er geheel en al op voorbereid om bot te vangen. In plaats van uw humeur te laten bederven door garen-en-bandverkopers of zieltjeswinners die ook maar hun werk doen, moet u zichzelf feliciteren dat u dit zo kordaat en beleefd hebt weten af te houden. Hoe sneller u afpoeiert, hoe beter, want daarmee bespaart u niet alleen uzelf maar ook de tegenpartij tijd en energie.