Beste Beatrijs,
Op een sportvereniging, waar ik inmiddels vanaf ben, leerde ik een man kennen van dezelfde leeftijd (in de dertig). Het klikte wel en we begonnen elkaar te mailen. Deze mailwisseling werd en is zeer intensief. Ik kreeg warme gevoelens voor deze man, die ook alleenstaand is. Maar onder vier ogen is hij erg verlegen en gesloten. We hebben nu een paar keer afgesproken en dan is het erg gezellig, ook al zijn we beiden wat zenuwachtig. Punt is dat deze man niet verder lijkt te durven. Ik weet niet wat hij echt voor mij voelt. Wat moet ik hiermee aan? De zaak en mijn gevoelens bespreken met het risico dat hij me afwijst en het contact verbroken wordt? Blijven aanmodderen tot hij zover is? Of zou ik me alles verbeelden omdat hij almaar niet over de brug komt?
Verliefd op sfinx
Beste Verliefd,
Het ziet ernaar uit dat u te maken hebt met een dodelijk verlegen man, die niet gewend is om initiatieven te nemen en heel onzeker is over zichzelf. Hij durft geen stap te zetten om de relatie op een hoger niveau te tillen uit angst om een blauwtje te lopen. Dus moet u het vuile werk maar opknappen. Bespreek uw gevoelens en vraag hem om helderheid. Er bestaat inderdaad een kans dat hij heel hard wegholt en het contact verbreekt, maar mocht dat gebeuren, dan is dat niet erg. Als hij uw gevoelens niet beantwoordt, heeft het immers geen zin om door te gaan met de schijnwereld van intensief mailcontact. Maar wie weet beantwoordt hij uw liefde wél, zodat u elkaar opgelucht in de armen kunt vallen, waarna hij u eeuwig dankbaar zal zijn dat u wel de moed kon opbrengen om terzake te komen.
Je zou toch verwachten dat als de liefde wederkerig is men dit aanvoelt via oogcontact waardoor de fysieke toenadering vervolgens vanzelf gaat.
Zo zou het bijvoorbeeld kunnen gaan dat je aan het einde van een gezellig avondje je weer ieder zijn eigen weg gaat. Dan zeg je elkaar gedag en bedankt je elkaar voor de gezellige avond. Dik kan bijvoorbeeld gepaard gaan met een eenvoudige zoen op de wang. Na een paar avondjes op die manier kan men elkaar aankijken met die afscheidszoen en volgt er vanzelf een meer romantische zoen waardoor het ijs breekt.
Dat lijkt me een kwestie van gevoel. Maar het kan ook op andere momenten gebeuren dat men elkaar ineens aankijkt, en dan is het gewoon een kwestie van gevoel en gaat het vanzelf.