Beste Beatrijs,
Ik ben zwanger van mijn eerste kind. Mijn ouders staan erop dat ik de hele familie geboortekaartjes stuur. Aan kaartjes naar hun goede vrienden hechten ze minder, maar over de familie zijn ze heel beslist. Mijn moeder komt uit een groot gezin, ik heb vele ooms en tantes die ik in jaren niet gezien heb. Mijn opa is op latere leeftijd hertrouwd en ook aan deze zijwaarts ingestroomde familieleden (die ik twee keer heb gezien in mijn leven) dien ik volgens mijn moeder een kaartje te sturen. Zelfs gescheiden ooms en tantes moet ik ieder apart op de hoogte brengen. Dit zou betekenen dat ik mensen met wie ik geen noemenswaardig contact hebt de gelegenheid moet geven om op kraambezoek te komen. En als een van deze familieleden het in zijn of haar hoofd haalt mij een pakje op te sturen, word ik geacht om een bedankbriefje te sturen. Is dit de officiële etiquette of mogen mijn man en ik zelf bepalen aan wie wij een geboortekaartje sturen?
Met blijdschap bazuinen wij rond
Beste Met blijdschap bazuinen wij,
Om een rem te zetten op de hoeveelheid te versturen blijde kennisgevingen moet u bedenken dat een geboortekaartje geen vrijblijvende geste is maar een tamelijk dwingend signaal: de ontvanger wordt geacht erop te reageren, hetzij door op bezoek te komen (met cadeautje), hetzij met een felicitatiekaartje, al dan niet vergezeld door een bloemetje/ cadeautje.
Met het sturen van een geboortekaartje wordt een behoorlijke claim op mensen gelegd. Zeker in geval van een eerste baby is het een regelrechte sollicitatie naar cadeaus. Mensen die u nauwelijks kent, zoals de nieuwe familieleden uit het tweede huwelijk van opa, komen dus niet in aanmerking om te worden lastig gevallen met gehengel naar cadeaus. Voor de ooms en tantes die u al uw hele leven kent ligt dat anders. Die vinden het vaak oprecht leuk om te horen van de nieuwe telg en sturen ook vaak met plezier een kleinigheidje. Zo blijft de familieband in stand. Maar hun kinderen (uw neven en nichten) kunt u overslaan in de kennisgeving, tenzij u met iemand bevriend bent. Zij horen het wel van hun ouders. En van de gescheiden ooms en tantes stuurt u alleen degenen met familiale band en niet de ex-koude-kant (hun interesseert het echt niet). U hoeft trouwens niet bang te zijn dat de familie uw deur zal platlopen met kraambezoek. Als u uw ooms en tantes zelden ziet, zullen ze nu ook niet ineens komen opdraven.
De globale regel is dat u geen geboortekaartjes stuurt naar mensen van wie u geen adres bezit. Met uitzondering van ooms en tantes, omdat die het vanuit een plaatsvervangend grootoudergevoel leuk vinden om er een te krijgen. Hun adressen kunt u van uw ouders krijgen. Vrienden van uw ouders hoeft u ook niet te informeren. Die horen het wel van uw ouders.
Ten slotte heeft uw moeder gelijk met de bedankbriefjes. Als u babycadeautjes krijgt toegestuurd, moet u altijd bedanken. Als u van tevoren weet dat u dat te veel moeite vindt, moet u geen kaartje sturen.
Geboortekaartjes sturen
Toen ik in verwachting was van ons eerste kind hebben we besloten om de ooms en tantes niet te sturen.
We hebben ook niet gesellecteerd op personen die we zo nu en dan nog zien bij (schoon)ouders.
Mijn schoonvader komt uit een gezin van 16 /schoonmoeder 3/ mijn vader 8/ moeder 7.
En dan nog niet eens de neven en nichten meegerekend!
En ik zelf kom uit een gezin van 10 kinderen met nog de nodige aanhang en neefjes en nichtjes.
Als we hadden besloten om iedereen een kaartje te sturen hadden we nu (3 jaar later) denk ik nog met kraamvisite gezeten.
Bij een eerste kind is alles al nieuw voor je en durf je echt niet altijd tegen je visite te zeggen dat je moe bent en naar bed wil. Denk aan jezelf het is jouw kraamtijd en jij moet je er prettig bij voelen. Het is niet de bedoeling dat je na al die visite uitgeblust bent als de kraamhulp weggaat!
Succes met je beslissing!
Nu ben ik zelf iemand die niet zo’n familiemens is. Ik heb overigens ook geen kinderen, maar ook toen wij gingen trouwen, waren ooms en tantes niet welkom; hebben derhalve geen uitnodiging ontvangen. Ik zag die mensen uiteraard op verjaardag van oma (en tegenwoordig alleen nog op uitvaarten), maar wil dat zeggen dat ik ze moet uitnodigen??
Dat geldt dus wat mij betreft ook voor geboortekaartjes. Ik ben overigens blij dat mijn moeder zich niet met mijn leven en de invulling daarvan bemoeit.
Wij hebben besloten GEEN geboortekaartjes te verzenden.
Dat zullen sommigen niet leuk vinden maar het is ons besluit. We houden niet van tradities of etiquettes. De mensen die het moeten weten krijgen van ons een telefoontjes. Voor de rest doet de TAMTAM zijn werk.
Wel willen we een website maken met daarop foto’s e.d.
Bizar. Wie heeft er hier een kind gebaart? en wie wil je dat kenbaar maken?
Het lijkt erop dat je toch een duidelijk gesprek met moeders had moeten hebben over volwassen zijn en keuzen zelf maken. Ik ben benieuwd wat je gedaan hebt,het is inmiddels augustus en wie weet heb je al voor de keuze gestaan.
Moeders kan zelf kaartjes met ‘ik ben oma’ eventueel versturen, maar dan wel met haar eigen adres en niet die van jullie.
een website met foto’s van de baby, dat vind ik pas armetierig. het arme kind is pas net op de wereld en wordt nu al blootgesteld aan de blikken van jan en alleman via internet.
Ik ben het oneens met Beatrijs. Toen mijn dochter werd geboren heb ik kaartjes gestuurd naar iedereen in de familie. Ook neven en nichten. Dit was geen gehengel naar een cadeau of een visite. We wilden dit heuglijke nieuws gewoon aan iedereen laten weten en een kaartje leek ons de beste manier. Sommige mensen gaven een geschenkje, anderen stuurden een kaartje, anderen helemaal niks. Dit is oké voor mij, er was aan het kaartje immers geen enkele verplichting gebonden.
mijn man heeft uit een vorig huwelijk 2 kinderen, ze zijn inmiddels volwassen. mijn familie en ik ken ze al van kleins af aan. de oudste heeft inmiddels zelf een kind gekregen. de verstanhouding is goed tussen ons.en mijn man en ik hebben er alle begrip voor dat ergens de geboortekaartjes moeten stoppen, ook vanwege de kosten. dus is het logisch dat mijn familie afvalt. (die doen daar ook niet moeilijk over). echter ze kozen er ook voor om geen kaartjes te sturen naar mijn man’s familie. (voor ons geen probleem). ik heb zelf geboorteaankondigingen gemaakt voor onze families en ze verstuurd na de geboorte.
de ene reageert er positief op de ander minder, dat heb je nou eenmaal. maar als ouders zijnde moet je accepteren dat je kinderen een eigen leven leiden, een eigen gezin stichten en hun eigen methodes toepassen. daar ga je, je niet mee bemoeien. ook al ben je het er niet mee eens en had je het anders willen zien. in een moderne tijd als deze met telefoon en pc kun je iedereen zelf op de hoogte brengen. niet is leuker als je broers en zussen te vertellen we zijn opa/oma geworden van…en weet je ook dan krijg je leuke reacties, kaartjes enz. en ze geven heus ook wel bericht aan de nieuwe ouders, de ene een kaartje de ander geeft een kado. onze kinderen geven aan: ook al krijgen ze geen kaartje dat wil niet zeggen dat ze niet mogen komen kijken.
“Hun” interesseert het echt niet? Ik neem toch aan dat Beatrijs “hen” bedoeld in haar antwoord. Wat betreft het onderwerp ben ik het ook niet met Beatrijs eens dat het versturen van een geboortekaartje gelijk staat aan het hengelen naar cadeaus. Het gaat er naar mijn idee juist om dat je het blijde geboortenieuws oprecht wil delen met de mensen die belangrijk voor je zijn, zonder verdere bijbedoelingen. Om veel losse kraambezoeken aan huis te voorkomen hebben wij na de geboorte van onze zoon een kraamfeest georganiseerd. Alleen onze directe familieleden (ouders, broers en zussen) en een stuk of 5 goede vrienden zijn ook bij ons thuis op kraambezoek geweest. Het kraamfeest was naar mijn idee een succes, ik heb iedereen gesproken, iedereen heeft de baby gezien en iedereen werd ook ruimschoots voorzien van hapjes en drankjes. Wij hadden de luxe om het feest in een bistro in onze woonplaats te organiseren waardoor we niet zelf hoefden rond te gaan met het eten en drinken en daarna ook geen afwas hadden. Dat kost wat maar was het voor ons meer dan waard.
@Margriet: het moet inderdaad ‘hen’ zijn, maar ik begrijp ‘hun’ ook goed. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/hun-hen/?gclid=CjwKCAjwsMzzBRACEiwAx4lLG2t8xueoGI54AFkLACTFUMp_HMY3Xl-peB6K7D8Br2Mtg_dLThT5YhoCFicQAvD_BwE
Overigens schrijf je zelf “bedoeld” met een ‘d’ in plaats van een ’t’….