Normen botsen met die van schoonfamilie

Beste Beatrijs,

In het gezin waaruit ik afkomstig ben waren goede manieren altijd heel belangrijk. Bij binnenkomst gaf je de gastheer of gastvrouw een hand of een kus, en als je een gezelschap aantrof, moest je iedereen afzonderlijk begroeten. Oudere mensen werden steevast met ‘u’ aangesproken.

In mijn schoonfamilie gaat het er heel anders aan toe. Bij binnenkomst wordt er meestal ‘Hallo allemaal’ gezegd. Iedereen, inclusief de oudere familieleden en kennissen, tutoyeert en noemt elkaar bij de voornaam. Deze verschillen maken mij onzeker. Afzonderlijk begroeten voelt plotseling heel overdreven als niemand dat doet. Ook heb ik moeite met het tutoyeren van de ouderen. Toch schik ik mij maar aan de normen van mijn schoonfamilie.

Nu vraag ik mij af of ik hier wel goed aan doe, of dat het beter zou zijn om mijn eigen normen te blijven hanteren. Wat daarnaast ook speelt is: hoe breng ik onze kinderen de juiste manieren bij, als de verschillen tussen beide families zo groot zijn? Ik zou toch wel erg graag willen dat zij iedereen netjes begroeten en aanspreken, maar dan moeten ze wel overal hetzelfde voorbeeld krijgen, en dat is nu niet het geval. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Als normen botsen…

Beste Als normen,

Uw gewoonte om op familiebijeenkomsten iedereen apart te begroeten met hetzij een hand, hetzij een kus is de gangbare manier van doen in Nederland (en in de rest van in ieder geval de westerse wereld). De familie van uw man moet wel gigantisch groot zijn, als het individuele begroeten kennelijk te veel moeite is. Ik zou zeggen: gaat u gewoon door met begroeten, zoals u het gewend bent – misschien merken de schoonfamilieleden dat dit prettig werkt en nemen zij dit gedrag van u over.

Wat het aanspreken betreft: Stap over uw schroom voor voornaamgebruik en tutoyeren heen, want mensen mogen zelf bepalen hoe ze aangesproken willen worden. Dit is uw pakkie-an niet. Als mensen ‘je en jij’ en ‘Kees’ en ‘Annie’ willen horen, dan kunnen ze dat krijgen. Het went gauw genoeg.

Bespreek met uw man uw beleefdheidsnormen en de zijne en hoe u dat wilt aanpakken in de opvoeding. Hoogstwaarschijnlijk kan hem het allemaal wat minder schelen dan u. Dat is niet erg, dat komt vaker voor in huwelijken. Wel belangrijk is dat hij ermee instemt dat uw manier van doen de routine wordt in uw gezin. Niet omdat u uw zin wil doordrijven, maar omdat de zaken die u noemt de maatschappelijke standaard vormen. Uw kinderen zijn dus op termijn meer gebaat bij uw omgangsregels dan bij die van uw man en zijn familie. Dat kinderen niet overal hetzelfde voorbeeld krijgen, geeft niets. Als er bij hun vriendjes voor de tv wordt gegeten, betekent dat toch niet dat dat bij u ook moet gebeuren?