Beste Beatrijs,
Ik ben een jongen van 20 jaar en ik ken mijn biologische vader niet. Hij heeft mijn moeder verlaten, toen zij op vijftienjarige leeftijd zwanger van hem raakte, hij was zelf rond de 20. Ik heb wat speurwerk gedaan en ik weet inmiddels waar hij woont. Ik wil hem voorzichtig benaderen door middel van een brief. Maar hoe stel ik zo’n brief op?
Ik wil hem graag ontmoeten en als het klikt misschien wel vaker. Ik pieker me op dit moment suf wat ik allemaal in die brief wil schrijven, maar ik kom er niet goed uit. Als u goede raad heeft op dit gebied, verneem ik dat graag!
Op zoek naar Papa
Beste Op zoek,
Houd het kort. Geen ellenlange epistels. Een half kantje is genoeg. Geen klachten. Geen problemen. Geen boosheid dat hij moeder en ongeboren kind in de steek heeft gelaten en nooit contact heeft gezocht. Houd de toon licht, maar maak ook geen grappen. Alleen feiten. Dus school, opleiding, eventueel werk. Een regeltje over je moeder (dat het goed met haar gaat). Iets over hobby’s kan ook geen kwaad. Schrijf er vooral bij dat je niet uit bent op geld. De meeste mannen die ineens met vaderschap worden geconfronteerd zijn als de dood dat ze moeten dokken. Schrijf dus dat je geen geld wil, maar dat je gewoon nieuwsgierig bent naar je vader. Doe er een foto bij. Misschien reageert hij. Maar het zou net zo goed kunnen van niet, want hij heeft natuurlijk geen fraaie rol gespeeld in het verleden, en hij zal niet dol van enthousiasme zijn als hij daar ineens aan wordt herinnerd. Als hij niet reageert op je brief, laat het dan verder zitten.
Voor de goede orde: ik reageer eigenlijk nooit op artikelen uit kranten e.d. Dit om duidelijk te maken, dat het me zeer aan het hart gaat wat hier geschreven is. Als ervaringsdeskundige op het gebied van adoptie: adoptiemoeder van twee kinderen, die ook op zoek zijn gegaan naar hun biologische ouder en bestuurslid van de stichting Adrin (Adoptiedriehoek Interactief Nederland) trek ik deze keer dan de stoute schoenen aan en reageer op uw advies.
Als alles goed gaat en de vader blij is zijn zoon te ontmoeten,dan is uw advies prima,maar….daar zit hem nu net de moeilijkheid.
Wat als de vader niets van hem wil weten
Wat als zijn gezin nergens van weet en grote problemen geeft.
Kan deze jongen het zo maar aan,als hij afgewezen wordt.
Kan hij dat zelf inschatten. Wie vangt hem op en begeleidt hem dan?
Het advies aan deze jongen zou mijn inziens. moeten zijn :Neem contact op met de dichtstbijzijnde FIOM. In alle grote steden te vinden.
Zij kunnen dan heel tactvol contact met de vader opnemen en de eventuele ontmoeting stap voor stap begeleiden. En wat nog het allerbelangrijkste is,een luisterend oor voor de jongen zijn als onverhoopt een afwijzing van de vader zou komen. Veel mensen hebben geen idee, hoe dat aan kan komen, en in wat voor een put zo iemand terecht kan komen zonder opvang.