Bekoelde vriendschap

Beste Beatrijs,

‘Bob’, een vriend sinds de middelbare school, verhuisde enkele jaren geleden naar Maastricht (zelf woon ik in Amsterdam). Onze 20 jaar oude vriendschap begon geleidelijk te verwateren. Hij is en blijft een aardige vent, maar onze interesseren zijn mettertijd uit elkaar gedreven. Nu is hij getrouwd met een vrouw, die niet bepaald mijn type is, wat voor mij ook al geen aanmoediging vormt het nog resterende contact te onderhouden. Bob denkt daar echter heel anders over. Danig ongelukkig in zijn huwelijk (vrees ik) en bovendien sociaal geïsoleerd daar in het diepe zuiden, verwacht hij, nee, eist hij dat ik hem vaker kom opzoeken. Hij geeft me het irritante gevoel dat ik hem in de steek laat. Hij wil bijvoorbeeld weer eens ouderwets met me de kroeg in, dronken worden, jongens onder elkaar, net als vroeger. Persoonlijk heb ik niet veel trek in zo’n puberaal avondje stappen. En met zijn hoop de vroegere banden aan te kunnen halen weet ik al helemaal geen raad. Hoe loyaal moet je zijn aan een oude vriend?

Bekoelde vriend

Verhuizingen brengen de mooiste vriendschappen om zeep. Dertigers hebben geen tijd meer voor oeverloos nachtbraken in cafés. Vriendschappen krijgen een knauw, als er serieuze levenspartners in het vizier komen. Zo gaan die dingen. Alsof Bob dat niet weet!

Toch wil hij u als vriend behouden. Hij neemt geen genoegen met het automatisch verglijden van iets wat ooit belangrijk was. U schrijft hem hierbij motieven van eenzaamheid en zelfs onvrede met zijn huwelijk toe en interpreteert zijn toenaderingspogingen als vastklampen-tegen-beter-weten-in. Zou dat echt aan de hand zijn? Of is hij misschien gewoon nog steeds op u gesteld?

Als een vriend zegt dat ie in een slecht huwelijk zit, is het de moeite waard om hem aan te horen, zonder meteen je gelijk te halen met: ‘Ik heb haar nooit zien zitten’. Als een vriend zich sociaal geïsoleerd voelt, kan het evenmin kwaad daar een gesprek aan te wijden, ook al is duidelijk dat u daar niets aan kan doen. Dit betekent niet dat u moet afreizen naar Maastricht op zijn commando. U heeft geen zin bij Bob te logeren, laat staan bij zijn vrouw. Ook wilt u geen hotelkosten maken of een dag kwijt raken aan op en neer rijden. U heeft het al druk genoeg met uw opslorpende werk, uw huidige vriendenkring, uw vrijetijdsbesognes, uw partner.

Wel kunt u hem eens bij u in Amsterdam uitnodigen – zonder zijn vrouw. Dan zijn de reisinvesteringen voor hem. En een caféavondje zónder doorzakken (want morgen is het weer vroeg dag) kan toch nog best gezellig zijn. Het is makkelijk genoeg om van een vriend als Bob af te komen: vage toezeggingen voor afspraken doen, zeggen hoe druk het leven is, zeggen ‘ik bel nog wel’ en dat vervolgens nalaten. Binnen een half jaar hoort u nooit meer iets van hem.

Maar oude vrienden hebben voordelen, zelfs al zijn de interessesferen uit elkaar gedreven. Ze kennen uw levensgeschiedenis van nabij. Je hoeft ze weinig uit te leggen.

Met twee contacten per jaar (kan zelfs telefonisch) onderhoud je al een oude vriend. Je weet maar nooit hoe zo’n relict uit het verleden nog eens van pas kan komen.