Beste Beatrijs,
Mijn zoon van negen ging onlangs naar een kinderpartijtje en gaf de jarige twee cadeautjes die ik gekocht had. Enkele dagen later gaf zijn moeder op het schoolplein een cadeautje, de dvd, aan mij terug, omdat haar zoon die al had. Ze zei erbij dat we maar voetbalplaatjes moesten geven aan haar zoon. Ik vond dit nogal hebberig klinken. Bovendien betekent het dat ik weer op pad moet om iets te kopen. Als ik een cadeautje krijg dat ik al heb (categorie dvd, cd, boek), dan leg het in een la tot ik het weg kan geven aan iemand die ik er een plezier mee kan doen. Dat doe ik ook met verkeerde of dubbele cadeautjes die mijn kinderen krijgen, en die begrijpen dat wel. Moet ik nu wel of niet iets anders gaan kopen voor dat kind?
In de herkansing
Beste In de herkansing,
Het is onbeleefd en inhalig om een cadeau terug te geven met de mededeling: ‘Ga maar iets anders kopen, want dit hebben we al’. U hoeft hier dan ook niet op in te gaan. Laat de zaak verder zitten. Doe alsof uw neus bloedt. Als deze moeder u op een gegeven moment aanspreekt om te vragen waar het nieuwe cadeau blijft, zegt u een beetje wazig: ‘O ja, dat is waar ook, helemaal vergeten.’ Vervolgens doet u weer niets. Na één aanmaning zal ze er wel over ophouden. Zo niet, dan voert u weer vergeetachtigheid aan, aangevuld met verstrooide excuses. Maar iets anders kopen doet u niet.
Ik lees altijd met veel genoegen de raadgevingen die u in de weekendgids van de Trouw geeft. Vaak aan mensen die schijnbaar niet assertief genoeg zijn om dingen te zeggen omdat bijna alle adviezen die u geeft inhouden dat mensen voor zichzelf op moeten komen en eerlijk de waarheid mogen zeggen tegen deze gene. Wat schertst echter mijn verbazing als ik het advies aan ‘in de herkansing’ (trouw 27-12-2008) lees: u raad ronduit aan om iemand voor te liegen en raad de persoon aan zich vergeetachtig voor te doen. Ik vraag me af wat dit met (moderne) manieren van doen heeft: het geeft toch geen pas om als volwassen, weldenkende mensen elkaar voor te gaan liegen? Zou het niet juist van manieren getuigen als deze gene op zijn of in dit geval haar gedrag correct aangesproken wordt op het onbehoorlijke gedrag? U geeft toch ook niet in het voorgaande advies aan de zoon met een misdragende vader om deze met een leugen buiten de deur te houden of anderszins voor te liegen om het gewenste te bereiken?
Ik hoop dat u mij enige toelichting zou willen geven bij dit advies omdat het mijn inziens niet goed is mensen tot leugen en bedrog aan te zetten, zelfs niet wanneer het tegen onbekend persoon is die zich inhalig en egoistisch gedraagt.
Daarnaast alle waardering voor de manier waarop u de wekelijkse column invult, elke keer weer leuk om te lezen!
Beste Mark Zandvoort,
Eerlijkheid is geboden in relaties die ertoe doen. Als een vage kennis je opdracht geeft om een cadeau om te ruilen (dwz: ergens nog meer geld en moeite aan te spenderen dan je al gedaan hebt), dan ben je in de eerste plaats niet verplicht om die opdracht uit te voeren. In de tweede plaats ben je ook niet verplicht om aan zo iemand uit de doeken te doen dat hij (in dit geval zij) een onbeschoft, inhalig en buitengewoon egocentrisch persoon is, aangezien het niet tot de goede manieren hoort om cadeaus op te eisen.
Dat zou eerlijkheid zijn en niemand komt daar een stap verder mee. Je krijgt alleen maar ruzie omdat cadeau-eiseres zich aangevallen voelt en zo’n vage kennis is niet belangrijk genoeg om conflicten mee uit te vechten, en ook niet belangrijk genoeg om te gaan opvoeden tot een moreel hoogstaander persoon.
Wegwezen is het devies in zo’n situatie. Dus zeg je beleefd ja en amen, terwijl je bij jezelf denkt: je kunt fluiten naar het cadeau. Dingen zogenaamd vergeten is geen liegen. Uit het gedrag ‘vergeten’ blijkt dat je er geen zin hebt om iemands ongepaste opdrachten uit te voeren.
Met vriendelijke groet,
Beatrijs