Wijzen in het openbaar

Beste Beatrijs,

Mijn partner en ik gaan nogal eens op stap om te fietsen of te wandelen door stad en land. Ik heb de neiging om (aan) te wijzen: ‘Kijk een roodborstje,’ of ‘Kijk daar, een man in klederdracht’. Volgens mijn partner is wijzen erg onbehoorlijk. Vandaag (fietsend in Vlaanderen) wees ik hem een mooi kruisbeeld aan. Partner riep mij toe: ‘Naar Christus wijs je al helemaal niet!’ Zijn er richtlijnen?

Kijk, daar!

Beste Kijk daar,

Wijzen naar mensen wordt door de aangewezenen als onprettig ervaren. Ze vermoeden dan dat er over hen wordt gesproken, en daar hebben ze ook gelijk in. Niet doen dus, alleen wanneer u het zo onopvallend kunt dat de aangewezene het niet in de gaten heeft. Tegen het aanwijzen van roodborstjes en andere dieren is geen bezwaar (‘Kijk daar sluipt iets door de heide, als dat die poema niet is!’ ‘Waar?’ ‘Daar!’) Er is ook niets op tegen om planten en objecten aan te wijzen. Let er wel op dat er geen mensen in de buurt staan die zouden kunnen denken dat u naar hen wijst. Wijs geen opzichtig sieraad aan dat zich op de borst van een dame bevindt. En ook geen hond, die met een riem aan z’n eigenaar vastzit. Kruisbeelden vallen in de categorie ‘voorwerpen’ en kunnen dus worden aangewezen, tenzij de gesprekspartner het als beledigend blijkt te beschouwen, zoals u overkwam. Gun hem z’n parti pris en vermijd voortaan in zijn gezelschap het wijzen naar kruis- (en voor de zekerheid alle andere heiligen-) beelden. Attendeer hem alleen met mondelinge aanwijzingen: ‘Kijk daar, aan je linkerhand, ongeveer 50 meter verderop, onder die kastanje, o nee, ’t is een plataan, de heilige Antonius!’