Vervelende stiefmoeder

Beste Beatrijs,

Tijdens de begrafenis van mijn vader, alweer enkele jaren geleden, heb ik zijn vrouw (niet mijn moeder) uitbundig bedankt voor haar goede zorgen en het feit dat ze hem gelukkig heeft gemaakt. Er is echter het een en ander gebeurd, waardoor ik het contact met haar zou willen verbreken. (We zagen elkaar tijdens zijn leven slechts twee keer per jaar voor een etentje.) Zo ontkent zij categorisch het bestaan van zijn eerste dochter, vond ze het niet nodig om zijn familie van zijn dood op de hoogte te stellen, stond uitsluitend haar naam onder de rouwadvertentie en heeft zij nooit eens geïnformeerd of er iets van zijn persoonlijke zaken is wat ik zou willen hebben als aandenken. Ik denk hierbij aan foto’s van zijn eigen ouders en familie.

Ze wil eigenlijk alleen maar haar Florence Nightingale-rol keer op keer bevestigd zien en praat nooit over mijn vader zelf. Ondanks mijn lauwe reacties en vage beloftes lijkt het alsof ze niet wil inzien dat ik niet zit te springen om haar te logeren te hebben. Telkens staat ze weer op het antwoordapparaat of stuurt ze een kaartje. Hoe kom ik op een beschaafde manier van haar af?

Assepoester tegen wil en dank

De onwilligheid van uw vaders laatste vrouw om zijn familie te informeren over zijn dood is op z’n minst merkwaardig. Blijkbaar waren de verhoudingen tussen het echtpaar en zijn familie al veel langer verstoord, misschien zelfs nooit goed geweest, gezien ook de lage frequentie waarmee u als dochter contact met uw vader onderhield. Dat zou wel verklaren waarom zij niet gezellig temidden van de bloedverwanten wilde figureren in een rouwadvertentie, maar er eentje van zichzelf plaatste. Gebruikelijk in zo’n situatie is dan dat de familie en kinderen van de overledene hun eigen advertentie opstellen, maar sommigen wisten kennelijk van niks, wat in dit geval eerder u valt aan te rekenen dan uw vaders vrouw.

De vraag is wat u nog met deze vrouw aanmoet, nu uw vader er niet meer is. Er wellen geen warme gevoelens in u op, dus dat ziet er niet hoopvol uit. Uw waardering voor haar verzorgende rol in de laatste fase van zijn leven lijkt een te smalle basis om de betrekkingen te continueren. Dat is het lot van indringers in een familie. Als de lijmverbinding loslaat, is er geen bloed om op terug te vallen. Logeren zonder affectie en zonder familieband is een extreme exercitie. Een verzoek in die richting kunt u rechtstreeks afwijzen. U hoeft alleen maar ‘eerlijk’ uw fobie voor logeerpartijen op te biechten.

Wat u wel zou kunnen doen is een middagje uittrekken om haar te bezoeken. Dan heeft u de regie over uw tijd. U moet dan wel uw eigen agenda van te bespreken onderwerpen opstellen en u daarvan niet laten afleiden. Het voordeel van een afspraak in haar huis is dat ze meteen kan opspringen om die oude foto’s op te sporen waar u in bent geïnteresseerd. Wie weet heeft ze zelf nog iets op haar lever dat verder gaat dan haar verpleegstersrol. Als dit gesprek geen nieuwe inzichten of veranderde gevoelens oplevert (en die kans lijkt minimaal) kunt u de verhouding terugbrengen tot kerstkaart-niveau. Eens per jaar de beste wensen en verder stug doorgaan met wat u al doet: beleefd-lauwe reacties en vage beloftes.