Beste Beatrijs,
Mijn man en ik gaven onlangs een groot feest ter gelegenheid van onze verjaardagen en ons tienjarig samenzijn. Tijdens het feest boden de volwassen kinderen van mijn man uit zijn eerste huwelijk ons een gezamenlijk cadeau aan. Het was een uitnodiging voor een verrassingsdag met een dineetje als afsluiting. Uit de uitnodiging bleek dat ik alleen ’s avonds welkom ben bij het eten. Deze kinderen hebben mij jarenlang afgewezen omdat zij het moreel oneens waren met de wijze waarop wij elkaar hadden leren kennen. Ik heb geduldig afgewacht tot dit verbeterde. Dit is uiteindelijk ook wel gelukt. Toch voel ik mij nu weer afgewezen. Ik ben overdag niet welkom (de verrassingsdag begint om 10 uur ’s morgens). Ik zou mij nog kunnen voorstellen dat de kinderen eens exclusief samen met hun vader iets willen doen, maar de partners van de kinderen zijn wél de hele dag aanwezig. Mijn man wil opheldering vragen aan de kinderen waarom ik er overdag niet bij zou kunnen zijn. Ik ben bang dat hij genoegen neemt met een of andere uitleg, die verklaart waarom de verrassing voor mij niet geschikt zou zijn, bijvoorbeeld: we gaan roeien en zij is niet zo sportief, of iets dergelijks. Een dergelijke afloop zou ik zeer grievend vinden en beslist niet acceptabel. Hoe kan ik de angel uit de situatie halen en dit zo tactvol mogelijk oplossen?
Tweede vrouw die er niet bij hoort
Beste Tweede vrouw,
De kinderen hebben u een gezamenlijk cadeau gegeven, dat geen cadeau is maar een giftige splijtzwam. Om de helft van een echtpaar uit te sluiten van een feestelijke familiedag gaat in tegen elke etiquette. Het is overigens niet uw taak om hier tegen te protesteren, maar die van uw man. Uw man moet het voor u opnemen tegenover zijn kinderen. Hij moet tegen hen zeggen: ‘Het spijt me vreselijk, maar ik kan jullie cadeau niet aannemen. Ik kan niet de hele dag gaan roeien of wildwaterkanoën of paragliden, terwijl mijn vrouw van de gezelligheid is uitgesloten en bij wijze van genadige toegift ’s avonds mag aanschuiven. Dat kan niet. Dus als jullie haar er niet bij willen hebben, dan kan ik helaas ook niet komen.’ Uw man zal er tegen opzien om deze boodschap aan zijn kinderen over te brengen, maar er is geen andere manier om dit op te lossen. Hij zal toch voor u en zijn huwelijk moeten opkomen.
Voor het vervolg zeg ik er maar alvast bij tegen u: waarschijnlijk zullen de kinderen zwichten. Ze zullen begrijpen dat ze fout zaten en de uitnodiging uitbreiden. Ga dan ook inderdaad mee! Ook als het iets is, wat u niet bevalt (roeien of zo). Als zij hun fout herstellen, moet u ook de hele beker van die dag leegdrinken. Anders komt het nog niet in orde.
Dit hoort gewoon geaccepteerd te worden. Uit de beschrijving kan ik niet direct afleiden op welke manier ze samen zijn gekomen maar ik stel me zoiets voor dat mevrouw eerst een tijdje de minnares was gedurende het vorige huwelijk. Het is logisch dat kinderen zich hier tegen keren. Ook al gaat het na verloop van tijd beter, sommige wonden helen niet. Als ze u ook zouden uitnodigen, zou dat geforceerde gezelligheid teweeg brengen, waar ook niemand gebaat bij is. Wees blij dat u überhaupt uitgenodigd bent voor het etentje!
Nee hoor Jaap, het kan echt niet!
Die twee kinderen van de man waren nota bene uitgenodigd op hun feest en hebben die uitnodiging geaccepteerd en zijn gekomen. Dan past het niet om een cadeau te geven met zo’n inhoud.
Deze kindren zijn inmiddels volwassen. Wat de reden ook mag zijn geweest van het uiteengaan van hun ouders, het zou hen sieren als zij zich daar na zoveel jaren overheen weten te zetten. Het moet voor hen toch plezierig zijn te weten dat hun vader gelukkig getrouwd is.
En dan geef je op zo’n feest iets waar beide partners plezier van kunnen hebben.