Kinderen treden op

© Sjoerd van der Zee

In onze familie- en kennissenkring hebben wij een paar gezinnen waarvan de ouders nogal ambitieus zijn. Hun kinderen (moeten?) ‘gaan voor het hoogste’, zoals een van hen het uitdrukte. Muziekles, hockey, paardrijden, dans, mee naar culturele uitvoeringen, enzovoort. Allemaal prachtig natuurlijk.

Wij zijn echter gewend elkaars verjaardagen te bezoeken. En daar zit hem het probleem. We worden onthaald op eindeloze verhalen over hoe goed de kinderen zijn, hun geweldige prestaties, dat ze het ook allemaal uit zichzelf doen en zo gaat dat maar door. Het zíjn ook kinderen die goed presteren, daar willen we niets op afdingen: ze zitten op het atheneum of het conservatorium, ze schrijven gedichten of weten op hun vierde al dat ze saxofoon willen spelen.

Ook worden er videofilms vertoond, waarop hun kinderen te zien zijn, al dansend of zingend. Nou vonden we dat de eerste keer echt wel leuk maar bij de derde keer wordt het ronduit vervelend. We worden er een beetje moe van om iedere verjaardag weer urenlang die opschepperij te moeten aanhoren. Wat kunnen we hieraan doen? Is er wel iets aan te doen?

Uitgekeken op superkinderen

Beste Uitgekeken,

U beschrijft daar een uitermate incorrecte gang van zaken. Het is zeker niet de bedoeling van feestjes dat ouders de tijd gebruiken om hun gasten door te zagen over de wonderbaarlijke verrichtingen van hun kinderen. Elke machteloze luisteraar krijgt daar snel zijn bekomst van. Video’s vertonen is zo ongeveer de ergste overtreding op dit gebied.

U vraagt zich af wat u hier tegen kunt ondernemen. Wel, ik denk als het om verjaardagen gaat, waar meerdere mensen zijn uitgenodigd, dat u dan met een andere gast moet ontsnappen naar de keuken of de tuin of de gang of het balkon, in ieder geval naar elders in het huis, weg van de ruimte waar video wordt gedraaid. Als het gaat om een gesprek in een kringetje, waar de trotse ouders hun stokpaardjes berijden, kunt u zich daar discreet uit terugtrekken om een andere, interessantere gesprekspartner te vinden.

Als u met uw man als enige bent uitgenodigd, is het moeilijker. In een conversatie zijn er tal van manieren om van onderwerp te veranderen. Probeer actief het gesprek een andere wending te geven, begin over de afbraak van de verzorgingsmaatschappij of over een boek dat u gelezen hebt. Als ze voor u als enige gasten een video van hun kinderen gaan opzetten, dan kan niet van u worden verwacht dat u dat uit gaat zitten. Zodra ze aanstalten in die richting maken, zegt u: ‘Nee, dankjewel, dat hoeft echt niet. Jullie kinderen lopen hier toch in levende lijve rond? Wat willen we nog meer?’ Als ze toch doorzetten met de video, dan staat u op om naar huis te gaan en zegt u dat u erg moe bent. Hoe slapper de smoes, hoe beter. Het hele gedragspatroon lijkt me trouwens reden genoeg om de contacten op een laag pitje te houden. Dit soort egocentrische vrienden zijn te saai om veel tijd aan te besteden.