Beste Beatrijs,
Hoe kun je in een uitnodiging verwoorden dat men uitgenodigd is voor een receptie maar dat het niet de bedoeling is dat mensen in de rij gaan staan voor de felicitatie? In dit geval is er sprake van een afscheid van een directeur die met pensioen gaat. Is er een ander (wellicht buitenlands) woord voor ‘receptie’, waardoor genodigden meteen snappen wat de bedoeling is?
Lekker informeel
Beste Lekker informeel,
U vraagt naar een woord voor een gelegenheid waarbij het níet de bedoeling is dat genodigden de gastheer/jubilaris de hand schudden, terwijl betrokkenen elkaar wél kennen. Maar die gelegenheden bestaan niet en dus het woord ook niet. Alleen commerciële plaatsen van samenkomst werken zo. Als u een café, een restaurant of een discotheek binnenkomt, hoeft u niet de eigenaar op te sporen om een handje te geven. Maar op bijeenkomsten waar gasten op persoonlijke titel zijn uitgenodigd is dat wel de gewoonte.
Mensen die voor een afscheidsreceptie komen formeren trouwens lang niet altijd spontaan bij binnenkomst een rij om te feliciteren. Dat is typerender voor huwelijksrecepties. Vaak lopen ze wel af op de jubilaris om hem te begroeten en een paar woorden te wisselen. Anderen zullen dat niet doen, omdat ze hem liever na het formele gedeelte de hand willen drukken en die verspreiden zich over de zaal. Als er een speech is en een dankwoord, kan er eventueel bij wijze van huishoudelijke mededeling worden gezegd dat het niet de bedoeling is dat mensen in de rij gaan staan. Aan de andere kant zullen gasten toch de scheidende directeur de hand willen schudden. Dat is nu net het hele punt van zo’n receptie. En als er veel gasten zijn, ontstaat er automatisch op enig tijdstip, hetzij bij binnenkomst, hetzij bij weggaan, iets wat op een rij lijkt. Ik zie niet wat daar het bezwaar van is.
Wat de inzender/briefschrijver noemt, heb ik juist enige weken geleden ondervonden. Na een werkzaam leven van ruim 41 jaar in 7 verschillende gemeenten, ben ik sinds een paar weken met de VUT/FPU en ik heb mijn vertrek aangekondigd als een afscheidsbijeenkomst. In mijn officiële uitnodiging heb ik aangegeven dat de gasten bij binnenkomst niet in de rij moeten gaan staan, maar dat ik zelf naar hen toe kom, om elkaar de hand te schudden en vaarwel te zeggen. Op een paar mensen na, heb ik ze allemaal (92) gesproken. Er was geen rij. Het was een heel gezellig en informeel afscheid, ook met speeches. Deze werkwijze heb ik overgenomen van een wethouder, die 16 jaar in functie is geweest en vorig jaar vertrok.
Voorheen heb ik ook nodeloos vele malen en heel lang in de rijen gestaan bij afscheidsrecepties.
En wie schetst mijn verbazing. Juist vandaag ontving ik weer twee uitnodigingen van twee ex-collega’s, die voor de zelfde opzet kiezen. Het heeft dus gewerkt en is goed bevallen en wordt overgenomen.
Naar mijn idee is het van groot belang om in de uitnodiging precies aan te geven wat je wil en dat lukt het ook.
Tja… Je ontkomt toch meestal niet aan een rij. En ik heb vele leuke gesprekken gehad met degenen die voor en achter mij stonden. Met name het gezamenlijk opwinden over degenen voor je die eindeloos de jubilaris/promovendus/weduwe aan de praat hielden… Daar mag wel eens wat over gezegd worden in de etiquetteopvoeding!