Beste Beatrijs,
Ik heb als huisdier een Sphynx, oftewel een haarloze kat. Het is een mooi en lief beest – althans dat vind ik. Wanneer er mensen bij mij op bezoek komen, krijg ik vaak te horen dat mijn kat er lelijk uitziet. Als ik me tegen iemand minachtend zou uitlaten over zijn huis, weet ik dat hij zich beledigd zou voelen. Ik laat zoiets wel uit mijn hoofd. Waarom voelen mensen zich dan wel vrij om mijn kat, die ik als mijn kind beschouw af te kraken? Meestal laat ik het passeren, maar soms zeg ik voor de grap: ‘Wacht maar tot je een kind krijgt, dan ga ik het ook voor lelijk uitmaken.’ Graag wil ik weten hoe ik hierop kan reageren.
Mijn naakte kat is wél mooi!
Beste Mijn naakte kat,
Mensen maken dit soort kwetsende opmerkingen, omdat ze op een stompzinnige manier het eerste het beste roepen wat in ze opkomt. Ze geven hun onnozele mening, maar vergeten dat die bot, beledigend en (misschien nog wel het ergste) volstrekt oninteressant is. Eerlijkheid is de snelste methode om een vriendschap om zeep te helpen. Of het nu gaat om iemands kat, kapsel, kleding, bankstel of z’n schemerlamp, bezoekers moeten zich altijd verre houden van kritiek. Vriendschap is er niet voor om de ander te wijzen op z’n tekortkomingen op esthetisch of wat voor vlak dan ook. In plaats van dat de aldus toegesprokene er lering uit trekt (je hebt gelijk, ik zal de kat wegdoen), wordt hij immers woedend, zoals blijkt uit uw reactie ‘Wacht maar tot ik je kind ga afkraken.’ Van dit gespierde weerwoord zullen uw vrienden, de kattencritici, op hun beurt niet deemoedig maar gepikeerd raken: ‘tut, tut, niet zo aangebrand, ik gaf toch alleen maar mijn eerlijke mening.’ Maar als mensen elkaar eenmaal met de waarheid om de oren gaan slaan, is er geen redden meer aan. Deze bezoekers zijn uw vrienden niet. Ontvang ze niet meer.
Mensen hebben het vaak moeilijk met andere uiterlijken, of dit nu van mens of dier is. Lelijk komt bij mensen vaak alleen naar voren als onbegrip, omdat ze het niet gewend zijn. Wees eerlijk en blijf vriendelijk, maar wees wel zo vrij om duidelijk te maken dat u zelf stapel op het diertje bent en het daarom ook niet fijn vindt dat ze u zo rechtstreeks beledigen.
Of simpelweg even de volgende opmerking maken: “heb je je eigen rotkop wel eens gezien…” En dat natuurlijk met een zeer brede glimlach.
Hihihihhi ik heb er ook 1.
Ik heb al veel commentaar gehad. Hee een kale rat! Is die ziek ofzo,hij heb geen haar? Hu een naaktslak.
Is dat een hond of een kat? Iekss een alien!
Ik leg het maar naast me neer. Ik had het kunnen verwachten want als je een huisdier aanschaft wat je niet elke dag ziet,val je op.
Of dat nou een sphynx is of een roodgroengestreepte kangoeroe.
Ik herhaal maar gewoon,ja dat is een kat,ja hij is kaal,ja dat hoort zo. Ik pak hem meestal op en laat ze hem aaien. Kijk eens wat zacht.
Dan kunnen ze dat meestal niet afslaan en voelen toch even. En zijn blij verrast.
Zo niet,zet ik hem weer op de grond en zeg tegen de kat,ze willen je niet voelen kale,helaas! Daarna houdt eigenlijk iedereen er vanzelf over op.
Groetjes aan je kalerd!
Naakt katten zijn mooi. Ik heb zelf een naakte kat gehad en hij is doodgegaan. Als je zo’n poes heb gehad, dan vind je die niet lelijk, dus het moet je niet uitmaken.
Vrienden mogen wel eerlijk naar elkaar zijn, alleen moet je je afvragen of het in alle situaties even handig is. Zoals bij een dier waar iemand veel van houdt …
Het fijne aan vriendschappen is juist dat je soms je ongezouten kan en moet geven aan elkaar. Vrienden hebben mijns inziens ook een corrigerende werking op elkaar.
Of laat je je vriendin gewoon rondlopen in een minirok terwijl dit echt niet (meer) kan? Of zeg je niet tegen een vriend die vaak een kegel heeft, of het wel goed met hem gaat? Dus sociale conventies zijn goed, maar er zijn zeker grenzen. Vrienden moeten een potje bijelkaar kunnen breken, maar wel met een dosis respect!