Afscheid van schoonfamilie

Beste Beatrijs,

Mijn zus woonde samen met een man, zij hebben samen twee kinderen. Hun relatie is ontbonden om mij duister gebleven redenen. De man is naar het noorden verhuisd na een hoop gedoe over inboedel, schuldvraag en geld, naar ik heb begrepen van mijn andere familieleden.

Nu heb ik hem nooit gemogen en ik vind het om die reden niet echt erg dat ik hem hoogstwaarschijnlijk nooit meer zal zien. De vraag die mij nu bezighoudt is wie in dit soort gevallen het (eventuele) initiatief neemt om ‘afscheid’ te nemen?

Wat te doen bij zwagerloosheid?

Beste Wat te doen,

Wanneer een verbintenis spaak loopt, worden er geen sessies georganiseerd waarin achterblijvende schoonfamilieleden en een vertrekkende ex afscheid kunnen nemen van elkaar. Soms wanneer men gesteld was op degene die de familieschoot verlaat, probeert deze of gene wel contact te houden, maar al gauw blijkt dat heel erg moeizaam, omdat de solidariteit altijd primair bij de eigen familie ligt. Van een gesplitste rivier kan men niet beide armen tegelijk bevaren. U koesterde niet eens sympathie voor uw zwager (omgekeerd waarschijnlijk ook niet), er is dus al helemaal geen reden om de relatie netjes af te hechten alsof het om een borduurwerkje gaat. Wat zou je tegen elkaar moeten zeggen? ‘Nog een prettig leven verder’? ‘Behouden vaart’? ‘Je hebt mijn telefoonnummer’? Zulke kreten zijn even loos als onwaarachtig.