Beste Beatrijs,
Sinds mijn 25ste heb ik last van een chronische ziekte. Ik heb goede en minder goede periodes. De laatste tijd gaat het een stuk beter. Mensen die mij kennen zien mij nog altijd als dat zieke meisje. Zelden word ik als volledig mens gezien. Ik ben nu 54 jaar. Gaat die benadering dan nooit over?
Niet alleen maar ziek
Beste Niet alleen,
U hebt veel in eigen hand. Als andere mensen over uw ziekte beginnen, kunt u dat afkappen door te zeggen: ‘Het gaat prima, hoe gaat het met jou?’ U verlegt het gespreksonderwerp gewoon. U begint over uw bezigheden, over uw familie, over de televisie van gisteravond, over iets wat u in de krant hebt gelezen, over een boek dat u gelezen hebt, een film die u hebt gezien, over gemeenschappelijke kennissen – alles is goed, behalve uw ziekte. U vraagt mensen naar wat hen bezighoudt, naar hun werk, hun liefdes, hun kinderen. U begint over de politiek, het milieu, de komende vakantie, wat er maar in uw hoofd opkomt. De truc is om uw ziekte tot verboden gespreksonderwerp te maken en dat gaat het beste door het onverstoorbaar over andere dingen te hebben.
Beatrijs heeft natuurlijk gelijk, maar ik wil wel even zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk is. Die benadering zal nooit overgaan denk ik, je hebt nu eenmaal die ziekte en dat “kleeft” aan je. Geef mensen in ieder geval ook andere redenen om je aan te herinneren zou ik zeggen. Ik ben zelf rolstoelgebruiker. Door die rolstoel is het heel opvallend voor iedereen dat er wat aan mijn gezondheid schort. Vaak zijn mensen niet superorigineel als het om openingszinnen gaat dus ligt de rolstoel al snel voor de hand, ik probeer dan hun gebrek aan originaliteit te vergeven. Soms zijn mensen gewoon vriendelijk belangstellend en vragen hoe het gaat met de gezondheid en zo, maar niet altijd heb ik dan zin om voor de tienduizendste keer mijn medische dossier te trekken. Het gaat ook niet iedereen wat aan. Zolang het vriendelijke belangstelling is probeer ik me er zo min mogelijk aan te storen en heb ik geen zin in lange verhalen dan zeg ik inderdaad “prima”, “het gaat de goede kant op” “stukken beter” of wat van toepassing is – en switch naar een interessanter onderwerp. Vervelend wordt het als mensen er steeds op terugkomen of beginnen te vissen naar allerlei details, (mijn ziekte is vrij bizar, sommigen vinden dat denk ik ook wel sensationeel). Als het al te erg wordt zeg ik weleens dat het ook “reuze besmettelijk” is…