Politieke discussie

Beste Beatrijs,

Sommige van mijn kennissen houden er volgens mij wel heel rare ideeën op na. Zo is er iemand in mijn omgeving fan van een bepaalde conservatieve populistische politicus en elke keer als hij op tv komt, raakt ze door het dolle heen van vreugde. Als er politici van andere wat socialere partijen hun zegje doen, roept ze dat ze die schreeuwlelijkerds niet kan aanhoren. Omdat ik zelf het tegenovergestelde voel, raak ik misselijk van haar enthousiasme. Hoe ver mag ik gaan om daar iets van te zeggen? Ze is verder een heel aardig mens.

Studente in gewetensnood

Beste Studente in,

Uw kennis woont kennelijk in hetzelfde huis of u komt haar regelmatig tegen in een of ander vast verband. Ze is ieder geval een tamelijk dichtbij iemand. Er is niets op tegen om een discussie te beginnen, hoor. Een van de aardige aspecten van het studentenleven is juist om de discussie aan te gaan met mensen met wie je het niet eens bent. Dat scherpt de geest en de argumenteervaardigheid. Politici van alle mogelijke signatuur willen niets liever dan dat er over hun standpunten door burgers wordt gediscussieerd. Dat betekent dat de politiek leeft. U hoeft een confrontatie zeker niet te mijden omwille van de beleefdheid. Tegenover mensen die verder weg staan (oudtantes, taxichauffeurs, de bakker, buurtgenoten enzovoort) betracht men meestal enige omzichtigheid, omdat een discussie op het scherp van de snede te veel moeite is. De schouders ophalen ligt dan meer voor de hand. Maar voor mensen met wie u iets hebt (vriendschap, gedeeld huis, vereniging) ligt dat anders. Die maken deel uit van uw primaire sociale omgeving, dus zijn zij het waard om de confrontatie aan te gaan.

Voer de discussie. Deins niet terug. Zet uw standpunt uiteen (‘Wilders deugt niet en wel hierom’) en luister naar wat zij hier tegen in te brengen heeft. Het kan nog een interessante avond worden op zo’n manier. Weer eens wat anders dan op de bank hangen en soaps consumeren.