Tóch betalen voor cadeau

Beste Beatrijs,

Met een vriendin ga ik regelmatig een dagje uit. Ieder betaalt voor zich. We hadden een vaag plan om ook eens een paar dagen samen erop uit te gaan. Nu heeft mijn vriendin voor haar 50ste verjaardag van haar vrienden een hotelarrangement gekregen op een waddeneiland: hotel, vol pension, fietshuur voor drie dagen. Alles voor twee personen, zodat ze, zo stond er in de toelichting, een vriendin kon meenemen. Ze vertelde mij dat allemaal enthousiast en vroeg of ik mee wilde. Maar nu komt het: ik moet het wel zelf betalen. Zij zal dan uitrekenen hoeveel het mij zal kosten. Eerlijk gezegd werd ik onaangenaam getroffen door deze uitnodiging. Het komt er toch op neer dat ze de helft van haar verjaardagscadeau in eigen zak steekt in plaats van het te gebruiken voor een tweede persoon. Begrijp me goed, het gaat niet om de kosten – die zou ik inderdaad hebben, als we een paar dagen weggaan. Maar ik voel me zo, ik weet het niet…

Beetgenomen. Terecht of niet?

Beste Beetgenomen,

U hebt gelijk. Het cadeau bestond uit plezier voor twee, en niet uit plezier voor één. Dat was de bedoeling van de gevers. Uw vriendin vindt verhoging van haar banksaldo kennelijk belangrijker dan samen met u een gratis minivakantie te houden. Haar houding heeft iets schrieperigs. Van een vriendin verwacht je niet dat ze je gebruikt als een middel om zelf aan meer cash te komen. Als geld haar zo na aan het hart ligt, kan ze misschien maar beter het hele reisje voor geld inwisselen. Begrijpelijk genoeg ziet u er tegenop om te doen alsof u uw eigen verblijf- en hotelkosten betaalt, terwijl u in werkelijkheid de spaarrekening van uw vriendin spekt. Sla de uitnodiging beleefd af en vertel uw vriendin, mocht ze ernaar vragen, dat u zich niet prettig voelt bij deze opzet. Zeg dat het misschien kinderachtig is, maar dat het u spijtig genoeg ontbreekt aan animo om te betalen voor iets dat in eerste instantie als een cadeau werd gepresenteerd. Vergelijk: ‘Kom je bij me eten?’ ‘Ja, leuk!’ ‘Dat is dan 15 euro.’