Beste Beatrijs,
Na tien jaar huwelijk en twee schatten van kinderen is het goed fout gegaan tussen mijn vrouw en mij. We kwamen in een crisis en in mijn stupiditeit had ik een tijdje een minnares. Een scheiding dreigde en onderwijl vroeg mijn vrouw mij om een hond. Iets wat ik al die tien jaar tegengehouden had. Door mijn schuldgevoel (ging immers vreemd) ben ik overstag gegaan, ook omdat ik dacht dat een scheiding onafwendbaar was. Intussen zijn we in therapie gegaan, heb ik het uitgemaakt met mijn vriendin en lijkt de scheiding van de baan.
Maar die hond loopt steeds door mijn woonkamer. Aan de ene kant vind ik dat mijn vrouw die hond wel verdiend heeft, aan de andere kant kan ik er gewoon niet tegen. Het omgaan met een hond lukt me niet. Het is geen fobie. Honden van anderen vind ik leuk. Maar niet in mijn huis. Het is een Duitse dog… dus de grootste hond die er bestaat! Help.Want dit kost uiteindelijk wel ons huwelijk.
Desperaat door Duitse dog
Beste Desperaat,
Uw huwelijk is gered, maar nu zit u met een hond opgescheept. Om uw schuldgevoel te delgen had u het idee dat u uw vrouw haar zin moest geven.
Dit is een beetje een eigenaardige koehandel. Wat denkt de therapeut hierover? Ik kan me niet voorstellen dat hij/zij dit een acceptabele manier van doen vindt. Dit goedmakertje heeft toch veel weg van chantage. Stel dat uw vrouw had gezegd: ‘Ik neem je terug ondanks je bedrog, maar dan wil ik wel een parelcollier van 5.000 euro.’ Dat lijkt me geen gezonde basis voor een goede verstandhouding. Een huisdier is zo’n belangrijk element in een gezin dat partners het er over eens moeten zijn, voordat de stap daadwerkelijk gezet wordt. Ouders nemen ook geen pleegkind in huis, als een van de twee bedenkingen heeft.
U zult dus de hond opnieuw ter discussie moeten stellen. Ik raad u aan om dit onderwerp niet thuis aan te snijden, maar in aanwezigheid van de hopelijk sussende therapeut. De grootte van de hond is in dit geval extra bezwaarlijk. Zo’n enorm bakbeest dat door de huiskamer banjert is een straf op zich. Is er geen compromis te vinden voor een klein hondje? Die geven veel minder overlast en als u niet echt een hondenfobie hebt, kunt u op den duur waarschijnlijk wel wennen aan de aanwezigheid van een klein formaat hond. Ga de onderhandelingen opnieuw aan en pleit onmacht, geen onwil.
Wat onzinnig om een klein hondje voor te stellen.
Als het kind zou zijn dan geef je toch ook niet het advies om een ander kind te nemen?
Een hond neem je voor 10-20 jaar..
In dit geval is daar samen voor gekozen…
En straks is het ineens een rothond, terwijl het beestje niets verkeerd heeft gedaan… hij verdient juist een gouden mandje..
Kinderen en honden zijn altijd de dupe..
En wij hebben liever 10 Duitse Doggen in huis, dan 1 batterij-hondje zoals een Jack Russel :D
Ze had jou beter aan de ketting kunnen leggen, dan had je niets met een ander kunnen beginnen!