Onwillige lat-vriend

Beste Beatrijs,

Sinds vijf jaar heb ik ‘kennis’ aan een man op wie ik stapelgek ben, maar die er niets voor voelt om ooit te gaan samenwonen. Hij wil dat we elkaar twee keer per week zien, en dat is alles. Ik ben inmiddels 50 jaar (hij is 52) en ik wil niet de rest van mijn leven alleen blijven wonen. Ik zou het heerlijk vinden om huis, bed, leven, liefde te delen en ik heb het idee dat ik een man hierin ook veel te bieden heb.

Dit verschil in behoefte is een steeds terugkerende oorzaak van ongenoegen tussen ons. Uiteindelijk ging hij die problemen aanvoeren als reden om niet met me te willen samenwonen. Een aantal keren heb ik voorgesteld om met de relatie te stoppen, maar steeds wist hij me ervan te overtuigen dat onze vriendschap toch nog heel veel waarde heeft en dat we dat niet moeten weggooien.

Ben ik te star en moet ik mijn ‘dromen’ laten varen? Sinds enige tijd proberen we een ‘normale vriendschap’ te hebben. Maar daar heb ik het ook moeilijk mee, omdat ik nog steeds van hem houd en me nog steeds afgewezen voel. Bovendien hebben we wel nog steeds een seksuele relatie, zodat het lastig is hem los te laten en alleen maar als een gewone vriend te zien. Wat raadt u aan?

Breken of doorgaan?

Beste Breken of,

U moet hem heel snel de laan uit sturen. Uw beider wensen lopen tezeer uiteen. Uw vriend wil niet met u samenwonen, ook niet op termijn, terwijl u daar juist wel naar streeft. Zoals het nu gaat, worden zijn wensen exact ingewilligd (elkaar niet meer dan twee keer per week zien plus seks) en worden de uwe veronachtzaamd. Door middel van seks houdt hij u aan het lijntje en dit verhindert u om om u heen te kijken en mannen tegen te komen die beter bij u zouden passen. Kortom, hij bepaalt volledig hoe de relatie eruit ziet en u hebt niets in te brengen. Dit noemt men ook wel ‘uitbuiting’.

U komt met deze man niet verder en u wordt er niet gelukkiger op. De optie ‘gewone vriendschap’ (zonder seks) is zinloos, want u bent allebei aan die seks gewend, dus dan komt het toch elke keer weer zo ver. Dit soort seks verbindt niet maar houdt u gevangen. Geef uw vriend de bons en ban hem voorgoed uit uw leven. Alleen zo kunt u de ruimte en de rust voor uzelf creëren om op zoek te gaan naar een man met wie u wel een gelijkwaardige verhouding kunt opbouwen.

Uitmaken geeft pijn en verdriet. Toch zal het in uw geval ook een bevrijding betekenen. Niet alleen zult u het genoegen smaken voor de verandering zelf eens te bepalen wat er gebeurt, u zult ook merken dat het prettiger is om zeker te weten dat u nergens meer op hoeft te rekenen dan altijd maar vergeefs te blijven hopen.