Vragen naar kinderwens

Beste Beatrijs,

Vorig jaar ben ik bevallen van een zoon. Toen hij drie maanden oud was, werd mij voor het eerst gevraagd of ik al een tweede wilde. Hierna is deze vraag mij nog wel vaker gesteld, ook door relatief onbekenden, zoals de overburen of vrienden van vrienden. Ik vind dit een onbeschofte vraag. Is dat overdreven van mij? Is het normaal om zulke dingen aan kennissen en vrienden te vragen? Toevallig heb ik een hele zware zwangerschap en bevalling gehad, waardoor het antwoord heel gevoelig ligt. Ik weet dat ik geen antwoord hoef te geven, als ik dat niet wil. Toch heb ik elke keer, verbluft als ik was, een eerlijk antwoord gegeven, waar ik achteraf dan weer spijt van heb. Maar goed, dat is mijn eigen schuld. Ik vroeg mij alleen af of deze mensen de fatsoenregels niet schenden.

Uitgehoord door kennissen

Beste Uitgehoord,

De vraag of iemand van plan is zich ten tweede male voort te planten is geen normaal koetjes-en-kalfjes onderwerp tussen oppervlakkige kennissen en buren. Eventueel kan dit in een persoonlijk gesprek met intimi aan de orde komen, maar eigenlijk alleen wanneer betrokkene (u in dit geval) het zelf aansnijdt. Wie z’n nieuwsgierigheid naar dit soort privézaken niet kan beteugelen gedraagt zich inderdaad vrij onbeschoft. U bent in het geheel niet verplicht tot wat voor ontboezeming dan ook. Als mensen u beginnen uit te vragen over gezinsuitbreiding, dan geeft u het mistigste antwoord denkbaar, namelijk: ‘Misschien wel, misschien niet.’ Daar kunnen ze echt geen kant mee op. En als ze aandringen en doorzeuren, zegt u: ‘Tegen de tijd dat mijn man en ik onze gedachten hebben bepaald, ben jij de eerste die het hoort.’