Beste Beatrijs,
Mijn vriend is uitgenodigd voor de bruiloft van een oud-collega/kennis, ‘Erica’. Toen zij nog hier in de stad woonde, zag hij haar eens in de maand. Anderhalf jaar geleden verhuisde zij en nu hebben ze af en toe e-mailcontact. Zij is met haar vriend één keer bij ons langs geweest om koffie te drinken, omdat ze toevallig in de buurt waren. Ik heb toen met hen kennisgemaakt.
De uitnodiging voor hun huwelijk – met onder andere een etentje in kleine kring – is, ook bij navraag, alleen aan mijn vriend gericht. Hoewel ik niet dol ben op Erica (en dus ook niet zit te vlassen op haar trouwerij), vroeg ik me toch af of het wel correct is om van een stel de ene uit te nodigen en de ander buiten te sluiten.
Niet uitgenodigd
Beste Niet uitgenodigd,
Nee, dat is zeker geen correcte manier van doen. Wie vrienden uitnodigt voor een huwelijksfeest, moet de partners van die vrienden ook vragen, al zal niet iedereen zijn of haar partner ook daadwerkelijk meenemen. Genodigden bepalen zelf of ze alleen of met hun tweeën komen opdagen. Het gaat erom dat ze als stel welkom zijn. Kennelijk rekent Erica uw vriend tot haar intimi, gezien het feit dat hij mag meedoen met het etentje in kleine kring, en dan is het al helemaal ongepast om u als zijn partner hiervan uit te sluiten. Of deze uitsluiting voortkomt uit besparingsmotieven of uit onverschilligheid, dan wel gebrek aan sympathie doet niet ter zake. Zo hoort het eenvoudig niet te gaan.
Dit is zelfs zo’n serieuze schending van de conventie dat uw vriend zou moeten overwegen zelf ook niet te gaan. Hoe kan de vriendschap tussen hem en Erica in de toekomst blijven bloeien, als zij er zo rond voor uitkomt dat ze u de moeite niet waard vindt? Misschien moet hij haar een beleefd maar niet heel erg warm briefje sturen, waarin hij haar meedeelt dat de datum hem niet goed uitkomt.
Ik vindt dit helemaal geen vreemd gedrag. Voor mijn eigen bruiloft heb ik ook alleen vrienden uitgenodigd, niet hun partners als ik deze partners nog nooit of slechts eenmaal had ontmoet. Hiervoor had ik 3 redenen:
1. U moet beseffen dat voor een bruiloft er per gast een flink bedrag neergeteld moet worden, zeker voor dinergasten. Niet iedereen het het zich permitteren om veel mensen uit te nodigen en ikzelf vond het het niet waard om te betalen voor complete onbekenden. 2. Ik had op mijn locatie een beperking op het aantal gasten ivm de brandveiligheid, ik kon simpelweg niet meer mensen uitnodigen. Dan gaat een vriend/vriendin toch echt voor op een partner die ik helemaal niet ken.
3. Van een aantal vrienden/vriendinnen die ik minder vaak spreek wist ik niet zeker of zij wel of niet een partner hadden, maar je moet bij het verzenden van de uitnodigingen wel weten exact hoeveel mensen je uitnodigd. Vragen of mensen op dat moment een relatie hebben of niet vond ik niet gepast.
Tsja, Suzanne, dat is dus geen correcte manier van doen. Dat is het hele punt!
Grappig dat Suzanne kennelijk dinerplaatsen liever aan goede vrienden geeft dan aan bekenden, maar van deze goede vrienden niet eens weet of zij een partner hebben – en wanneer ze dat wel weet, kennelijk nooit de moeite heeft genomen hen te leren kennen.
Ik vind het zelf buitengewoon onbeschoft om partners niet uit te nodigen. Je kan altijd een stelregel nemen: als een stel een X aantal maanden bij elkaar is worden beiden uitgenodigd, maar niet als ze net twee keer op een date zijn gegaan. Alleen serieuze relaties dus. Zo heb ik het met mijn eigen bruiloft ook gedaan, en bij partners die ik wat minder goed kende heb ik het stel eerst samen thuis uitgenodigd voor een etentje.
En dat er niet voor iedereen plaats is… tsja, dan moet je een keuze maken. Maar ik zou zelf niet de keuze maken iemand te beledigen door zijn/haar partner links te laten liggen.
Tja, ik vermoed een generatieverschil. Onder twintigers is het de normaalste zaak om partners niet uit te nodigen. Ik zal de situatie iets duidelijker proberen te schetsen en ik heb een onderzoekje gehouden onder mijn vrienden en mijn niet-bruiloftsgasten:
De vriendengroep waarvan ik geen partners had uitgenodigd zijn mijn oud-studiegenoten met wie ik nog steeds zo ongeveer elke 2 maanden uit eten ga. Bij die etentjes worden ook nooit de partners uitgenodigd. 5 jaar en tig etentjes later kennen we elkaars partners nog steeds alleen vanuit de verhalen tijdens de etentjes. Niemand die zich hierdoor beledigd voelt.
Omdat dit onderwerp hier bij Beatrijs een terugkerend item is heb ik wat navraag gedaan of men beledigd was door mijn beleid en niemand voelde zich beledigd, de reacties waren van deze aard: “waarom zou ik me beledigd voelen als ik niet wordt uitgenodigd voor een bruiloft van iemand die ik niet eens ken?” of “Mijn partner en ik zijn niet 1 persoon, wij hebben ook ieder onze eigen vrienden en dat is okee”.
In die laatste opmerking zit hem denk ik het generatie-verschil: de wat jongere generatie is opgegroeid met een sterk gevoel van individualiteit en emancipatie: wij zijn onze eigen persoon en blijven dat ook, ook na een huwelijk. We hebben gedeelde interesses en vrienden, maar ook gescheiden interesses en vrienden, we zien elkaar niet als een verlengstuk van elkaar, maar als individuen en daarom wordt je alleen uitgenodigd als de uitnodiger jou als individu kent en niet automatisch omdat je de partner van iemand bent.
@Marie: ik geef dinerplaatsen liever aan goede vrienden en zelfs liever aan wat minder goede vrienden dan aan ONbekenden. Dat was het hele punt, dat ik die partners helemaal niet ken, dat zijn dus géén bekenden van me. Maar het is interessant om te zien hoe jij partners van vrienden, ook als je ze nog nooit hebt ontmoet, meteen ziet als ‘bekenden’, waarom is dat?
Hm, ik ben ook twintiger, maar ik zou het toch wel vreemd vinden om de partners van studiegenoten niet te kennen.
Overigens zie ik dat het in de vraag om een oud-collega/kennis gaat. Dat vind ik toch weer een iets ander verhaal.
Ook ik ben twintiger, dus geen generatieverschil. Kennelijk houden de vrienden van Suzanne hun eigen leven en hun relatie strikt gescheiden. Ik snap nu waarom er geen uitnodigingen naar de “partners van” zijn gegaan, maar des te minder snap ik dat deze goede(?) vrienden nooit de belangrijkste persoon in hun leven hebben voorgesteld.
Hoe meer zielen hoe meer vreugd! Als je niet eens de partners van je vrienden kent en/of bezuinigen moet en hen daarom niet uitnodigt omdat je zo nodig een dure lokatie moet, nou, dan kun je beter je bruiloft geheel in kleine kring vieren met bijvoorbeeld alleen ouders en broers en zussen.
Bert heeft helemaal gelijk, goed of helemaal niet.
Mensen waar je niet zo’n goede band hebt komen toch niet maar jij hebt dan wel correct gehandeld.
Dit is netzoals de tante waar je een hekel aan hebt, die mag je toch ook niet overslaan? daar krijg je alleen maar scheven gezichten van.
Wij wilden een kleine bruiloft en hebben de volgende stelregels gehanteerd:
– Van onze beste vrienden die daggast waren, nodigden we de partner als avondgast uit.
– Van avondgasten nodigden we in principe geen partner uit, tenzij diegene weinig mensen kent op de bruiloft, dan nodigden we wel de partner uit, al kenden we die niet goed. (Niks zo vervelend als in je eentje staan op een feestje).
Je kunt ook andersom redeneren: als het voor jou als een verplichting voelt om iemand uit te nodigen, dan zal diegene waarschijnlijk ook niet zoveel zin hebben in jouw bruiloft.