Bijtende kritiek van vakgenoot

Beste Beatrijs,

Onlangs gaf ik op een conferentie een lezing over mijn onderzoek. Een paar toehoorders gaven mij na afloop een compliment, omdat ze het een interessant verhaal vonden. Een week later kreeg ik een kwaadaardige brief van een vakgenoot. Inhoudelijke kritiek gaf hij niet. Hij schreef alleen dat hij het onderzoek zelfs voor een doctoraalscriptie nog zou afkeuren. Ik wilde meteen een venijnig briefje terugschrijven, maar een vriend/collega zei dat ik zoiets beter kon negeren. Is het beter om wel of niet te reageren?

Afgebluft

Brieven van gekken en querulanten kan men beter onbeantwoord laten, als u niet in een heilloze correspondentie terecht wil komen. Uw vakgenoot heeft kennelijk een ruziezoekend karakter, maar zijn gekte blijft vooralsnog binnen de marges van zijn beroepsuitoefening (anders zou hij geen studenten hebben om scripties van af te keuren). Hij verdient dus een reactie, al moet dit geen brief-op-poten zijn. Kwaaie brieven, heet van de naald, kunnen in de toekomst in een andere context tegen de afzender gebruikt worden. Uw toon moet zakelijk zijn en ijzig beleefd. IJzige beleefdheid is een machtig wapen van de etiquette tegen krenkingen. Het idee is om de belediging met egards te retourneren. Net iets te veel egards, zodat de ontvanger nattigheid voelt.

In uw briefje spreekt u uw getroffenheid uit over de belangstelling van de tegenpartij in uw werk. U voegt er uw diepe teleurstelling aan toe over het feit dat uw theorie hem kennelijk niet kon bekoren. U stuurt hem onder dankzegging en met bijzondere hoogachting het hele onderzoeksrapport mee, plus, nu u toch bezig bent, een stevige stapel overdrukjes van eerder gepubliceerde artikelen. Heeft-ie wat te lezen als hij zich verveelt.