Beste Beatrijs,
Mijn man en ik zijn lid van de plaatselijke tennisvereniging. Beiden doen we ook aan clubvrijwilligerswerk. Er zijn bijna geen vrijwilligers te vinden die zich ergens voor willen inzetten. Mede daardoor heb ik vier jaar geleden ook de organisatie van de clubkampioenschappen op me genomen, mijn man assisteert daarbij. Dat is dus twee weekenden en vijf avonden aanwezig op de club, park versieren, artiesten regelen, prijzen kopen enzovoort. Heel leuk, maar ook heel intensief. Vier jaar geleden werden wij na afloop bedankt met een dinerbon, daarna waren er twee jaar geen activiteiten wegens corona en dit jaar kregen we een fles drank en een envelop met zeven toffees. Ik heb hier een teleurgestelde mail over geschreven naar het bestuur. Ik voel me vernederd. Wat kan ik eraan doen?
Een schamel bedankje
Beste Een schamel bedankje,
U hebt er al iets aan gedaan, namelijk een brief schrijven naar het bestuur waarin u uw teleurstelling uitspreekt. ‘Vernederd’ is een erg zwaar woord. Het bestuur heeft gewoon geldgebrek, zoekt posten om op te bezuinigen en besluit dan dat het met het bedankje aan de vrijwilligers wel wat minder kan. Nogal rigoureus, want het bedankje is nu wel erg miezerig uitgevallen. Enfin, als het goed is, doet u het daar niet voor.
U en uw man kunnen altijd besluiten om uw vrijwilligerswerk te verminderen. Niet wegens een tekort schietend bedankje, maar omdat het u te veel tijd kost. Houd op met de taken die u bezwaarlijk vindt en deel het bestuur mee dat ze daar vanaf een bepaalde datum iemand anders voor moeten zoeken.
Begrijpelijk en herkenbaar. Maar helaas, de bestuursleden zitten in hetzelfde schuitje: Veel doen, er bijna niets voor terugkrijgen. Vergrijzing, geen VUT meer, doorwerken tot je 67e, zien dat de siewerts en co het toegeworpen krijgen, allerlei redenen om er de brui aan te geven. Persoonlijk hou ik me hierbij op debeen met een simpel mantra: wat ik doe voor een club doe ik voor mezelf, omdat het me amuseert. En dat betekent ook dat ik zo nu en dan weleens wat uit mijn handen laat vallen, dan maar niet.
Zelf rigoreus met vrijwilligerswerk in kerkbestuur gestopt. Was niet te doen naast betaald werk en mantelzorg. Zelfs in het weekend en de avond werd ik benaderd met berichten over klussen. Vrijwilligerswerk moet behapbaar zijn dan voel je je niet gebruikt en heb je ook geen behoefte aan compensatie.
Vrijwilligerswerk doe je niet voor het bedankje. Althans, zo zou het in mijn ogen moeten zijn. Maar in de tegenwoordige tijd wordt daar soms heel anders tegenaan gekeken …
De setting maakt vaak wel veel uit. Zelf doe ik hoofdzakelijk vrijwilligerswerk in een vereniging voor natuur- en milieueducatie, waar publieksactiviteiten worden georganiseerd door een groep die uit 100% vrijwilligers bestaat. Dan is het makkelijk: moeten we elkaar onderling gaan bedanken? Nee toch. Dus blijft het bij iets als een kerstkaart en een eindejaarsbijeenkomst met hapje/drankje. Let wel, voor soms honderden uren vrijwilligerswerk per jaar!
Anders is het in een gemengde setting. In een sportclub is meestal een klein aantal leden als vrijwilliger actief, waarvan alle andere leden schaamteloos profiteren. Dan kan ik me voorstellen dat een gedeelte van de contributies gereserveerd wordt voor een soort compensatie. Vrijwilligersvergoeding, cadeaubon, feestavond: de manier waarop is aan de club zelf. Zet het eens op de agenda voor de komende algemene ledenvergadering.