Beste Beatrijs,
Als man (28) heb ik nooit echt een vriendengroep gehad. Wel heb ik door de jaren heen een-op-een vriendschappen opgebouwd. Het voordeel van een vriendengroep is dat je verzekerd bent van uitstapjes en gezamenlijke activiteiten. Het voordeel van een-op-een contacten is dat je de ander beter leer kennen. Vaak kiezen een vriend en ik een activiteit uit (zoals voetbal, tennis, bowlen of golfen) en gaan we naderhand iets eten. Tijdens het sporten of de activiteit vermaak ik mij opperbest, maar met samen aan een eettafeltje heb ik meer moeite. Het is niet dat ik niet geïnteresseerd ben in wat de ander zegt en ik wil ook best mijn verhalen delen, maar aan zo’n eettafeltje voelt het contact geforceerder dan als je met iets bezig bent. Waar ligt dat aan en hebt u tips om daarmee om te gaan? Ik heb al overwogen om het samen eten te schrappen, maar ik vind het een beetje katterig om dit na afloop in m’n eentje te doen.
Moeite met samen eten
Beste Moeite met samen eten,
Mannen hebben vaak meer moeite met een-op-een etentjes met een andere man – tenzij er iets zakelijks moet worden beklonken – dan vrouwen met een andere vrouw. Ik laat de man-vrouw-etentjes buiten beschouwing, omdat die vaak in een romantische context plaatsvinden en daar gaat uw vraag niet over. Het zijn graduele man-vrouw-verschillen natuurlijk die niet voor iedereen opgaan, maar in het algemeen hebben veel mannen een voorkeur voor groepsgewijze sociale contacten (met andere mannen of gemengd), terwijl veel vrouwen graag met vriendinnen een-op-een praatcontacten hebben. Daarnaast hebben mannen ook een voorkeur voor samen dingen doen (iets sportiefs meestal) boven alleen maar praten.
Uw voorkeur komt behoorlijk overeen met het gebruikelijke patroon onder mannen. Dat maakt het ook lastig om een oplossing voor uw probleem te geven. Ik zou zeggen: schrap het eten en vervang het door een (fris)drankje of een biertje. Als u samen met een vriend getennist, gesquashed of een andere activiteit hebt gedaan, kunt u na afloop een of twee drankjes nemen, een tijdje praten en vervolgens weer naar huis. U hoeft daar niet nog een hele maaltijd aan vast te knopen – dat maakt zo’n afspraak meteen heel lang.
Als u gaat voetballen, is er sprake van een team. Dat zijn meerdere mensen en dat maakt het sociale gedeelte na afloop ook vrijblijvender en minder intensief. Als u lid wordt van een sportclub, leert u, zeker bij een teamsport, vanzelf mensen kennen die u na verloop van tijd als een soort vriendengroep kunt zien. Een-op-een contact dat bestaat uit activiteiten zonder maaltijd kan trouwens prima. Als er toch gegeten moet worden, houd het dan simpel. Een maaltijd in een eetcafé of een pizza duurt hooguit een uurtje.
Gesprekken hoeven ook niet perse over persoonlijke dingen te gaan. Er zijn genoeg onderwerpen die ons allemaal bezighouden. De energiecrisis, de veranderingen op gebied van werken na de corona epidemie, het betaald voetbal, gemeentelijke plannen, de prijs van bier, noem maar op. Jij en je vrienden zullen toch wel enige interesse hebben in allerlei sociaal-economische onderwerpen? Ik, als vrouw, kan me moeilijk voorstellen dat er niks te bepraten is!
Wat een mooi en waardevol advies van Beatrijs.