Beste Beatrijs,
Wij gaan binnenkort verhuizen naar een andere stad en hebben de kinderopvang voor onze peuter van anderhalf jaar opgezegd. Van de leidsters kregen wij een leuk plakboek als afscheid. We hebben als dank een bloemetje en een kaartje gegeven. Nu is de gewoonte van andere ouders om bij vertrek van hun kind een cadeautje te geven aan alle andere kinderen van de groep. Meestal is dit een plastic prulletje dat meteen kapot gaat of wordt weggegooid. Ik vind dit verspillend. De kinderen hebben meer dan genoeg speelgoed en ik wil met oog op het milieu geen wegwerpspul kopen. Bovendien zijn de kinderen elkaar binnen een week vergeten – de ouders hechten vermoedelijk meer aan de traditie dan de kinderen. Maar mijn vriendin voelt zich gedwongen om toch cadeautjes te kopen, omdat de andere ouders dit verwachten. Hoe komen we hier uit?
Een traditie doorbreken
Beste Een traditie doorbreken,
Wegwerpspeeltjes cadeau geven aan andere kinderen bij wijze van afscheid is inderdaad een buitengewoon verspillende en overbodige gewoonte die geen enkel doel dient. Eigenlijk zou de leiding van de kinderopvang hier een eind aan moeten maken door in een rondschrijven naar ouders erop aan te dringen om ermee op te houden. Dit zou ook in het reglement moeten staan: géén cadeautjes voor de hele groep kinderen bij verjaardagen of afscheid!
U gaat verhuizen, dus in uw geval is het heel makkelijk: u koopt geen twintig prulcadeautjes en als u toevallig ouders tegenkomt op de dag van uw vertrek, zegt u dat u geen cadeautjes hebt gekocht, omdat u het onzin vindt. Ze zullen vast niet protesteren en ze zullen u ook niet erop uit sturen om alsnog plastic rotzooi aan te schaffen. Het zal u nog verbazen hoe weinig problemen mensen hebben met het afschaffen van bepaalde tradities, als iemand de moed heeft opgebracht om er daadwerkelijk mee te stoppen. Ineens blijkt dan dat mensen er altijd al vanaf wilden! Zeg tegen uw vriendin dat ze niet bang hoeft te zijn dat ouders het haar kwalijk zullen nemen. Waarschijnlijk zullen ze juist blij zijn dat ze niet met extra onnodige spullen worden opgescheept en bovendien zullen u en uw vriendin geen van die ouders ooit nog zien na uw verhuizing.
Is een kleine gezonde traktatie misschien een alternatief voor het cadeau, als compromis? Maar geen cadeau of traktatie is uiteraard het best.
Zeer herkenbaar. Ik ben pedagogisch medewerker in de Kinderopvang. Als ouders mijn advies vragen zeg ik dat niets verplicht is en als ouders toch iets willen geven dan een cadeau voor de groep ook een mogelijkheid is. Daar kunnen alle kinderen van genieten. Ik merk vaak dat de prulletjes blijven liggen in de lades van de kinderen.
Liever iets van kwaliteit.
Wat negatief weer. Kinderen leren geven en ontvangen van uitdelen, ook op jonge leeftijd. Mijn dochter (ook anderhalf) heeft ook een andere mening dan Beatrijs. Die is verknocht aan twee uitdeelboekjes en een badspeeltje die ze heeft gekregen uit een uitdeelzakje. De bellenblaas viel ook in goede smaak.
Bij een vertrek/verhuizing zou ik zelf ook niet uitdelen, maar met een verjaardag vind ik dat de traditie zeker in stand gehouden mag worden. Kinderen genieten en leren er van, het zijn vooral de ouders die geen zin hebben om een (kleine) moeite te doen. De reden dat ouders voor een speeltje kiezen is omdat je niet zit met allergieën van de andere kindjes, maar dat hoeft natuurlijk niet. Je kan ook prima een netje mandarijnen of een zak met rozijntjes meenemen uit de supermarkt. Leuk voor de kleintjes, en zonder plastic.
Wij hebben ook niets aan spullen uitgedeeld in dezelfde situatie, met dezelfde reden als de schrijver. Voor de vriendin: mensen met goede bedoelingen gaan je echt niets kwalijks nemen.
Mijn schoondochter loste dit op door als afscheidscadeau een mooi prentenboek voor de groep te kopen. En mijn kleinzoon trakteerde op popcorn.
Als je wel een cadeau wilt geven is een prentenboek voor de opvang misschien wel wat. Dan hebben alle kinderen er iets aan!
Afschaffen van verkwistende en nodeloze tradities vergt totaal geen moeite. Als één persoon besluit om deze “traditie” niet langer in stand te houden dan is dat meestal voldoende voor anderen om daar eveneens van af te zien. De meeste tradities bestaan bij de gratie dat men iets doet omdat “het zo heurt:.”
Het zou goed zijn als we allemaal wat kritischer worden als het gaat om het in stand houden van gewoonten die geen enkel doel dienen anders dan de middenstand te verlossen van nutteloze prullaria dat tegen fantasieprijzen worden verkocht.
Ik ben er braaf gerust op dat elk huishouden niet minder gelukkig zal zijn zonder borden met “Laugh, live, love” of “Home”.
Ook al beweren Fakebook, Tiktok en Instagram dat dat niet waar is.
Mijn dochter kreeg laatst een zakje zaadjes van het Vergeetmenietje. Vond ik een heel lief cadeau en is wellicht een mooi alternatief.
Geheel eens met het advies, en daarbij ter aanvulling nog dit: die plastic prulletjes worden in veel gevallen nog altijd vervaardigd door kinderhandjes in landen waar men wat minder te besteden heeft en waar de overheden een oogje (of twee ogen) bewust dichtknijpen voor kinderarbeid. Met andere woorden, onze kindjes worden ongevraagd ‘verwend’ met zooi van kinderen die in fabrieken werk moeten doen waar zij nog veel te klein voor zijn.