Beste Beatrijs,
Een bekende van mij heeft een redelijk hoge functie in een zorginstelling. Een van haar werknemers die ook een vriendin van haar was had zich ziek gemeld. Tijdens haar ziekte kwam mijn bekende deze collega op straat tegen, waarop ontslag volgde. Persoonlijk zou ik de vriendschap zwaarder laten wegen dan het plichtsverzuim. Wat vindt u?
Een harde opstelling
Beste Een harde opstelling,
De leidinggevende kwam een medewerker tegen op straat die had gezegd ziek te zijn. Ontslag op staande voet lijkt me erg snel van stapel gelopen. Misschien was de zieke werknemer wel op weg naar arts of ziekenhuis voor een afspraak. Misschien waren er andere dringende redenen waarom zij zich op straat bevond. Eerst navraag doen om erachter te komen wat er aan de hand is, en daarna, afhankelijk van de ernst van de regelovertreding, pas maatregelen treffen.
Wat uw stelling ‘vriendschap is belangrijker dan plichtsverzuim’ betreft: het hangt ervan af of het plichtsverzuim zich op het persoonlijke vlak afspeelt (bijvoorbeeld zonder afzeggen een afspraak niet nakomen) of in het publieke domein, zoals in de situatie die u beschrijft. Wie zich het tweede geval toegeeflijk opstelt zet de deur wagenwijd openzet voor corruptie, nepotisme en vriendjespolitiek. Andere werknemers van dat bedrijf zullen geen waardering koesteren voor de leidinggevende, als zij voor haar persoonlijke vriend(inn)en soepeler maatstaven aanlegt dan voor andere collega’s. Gelijke behandeling in het publieke domein (niet discrimineren!) ligt ten grondslag aan de rechtstaat.
Ontslag op staande voet lukt niet zonder goede reden. Dat is echt niet gedaan op basis van alleen “iemand zien op straat”. In de rest van het antwoord heeft Beatrijs volkomen gelijk. Overigens een prima reden om niet de leidinggevende te zijn van vrienden.
Hier zou ik erg mee uitkijken. Ik voel me mentaal niet goed en het enige wat me op de been houdt is bewegen in de natuur. Ik kan amper mijn werk doen, begin fouten te maken en meld me niet ziek om dit soort dingen te voorkomen. En omdat ik vrijwel zeker in depressie raak zonder bewegen en natuur, wat niet mag na ziekmelding (of wel na gesprek met bedrijfsarts, weken later, maar dan hoor ik er desondanks niet meer bij als een collega me buiten ‘betrapt’). Mijn verlofdagen zijn op, dus die kan ik ook niet aanspreken als nooduitgang. Voor niemand goed!
Als oplossing ga ik misschien ontslag nemen.
Sneu voor de persoon die haar baan verloor, maar een ontslag op staande voet houdt alleen onder zeer strenge voorwaarden stand bij de rechter. Ze zal het er zelf naar hebben gemaakt. En chapeau voor de leidinggevende, die blijkbaar tot op het bot integer is. Kom daar maar eens om in deze tijd.
De brief geeft niet voldoende informatie om een conclusie te kunnen trekken. De collega kan inderdaad op straat zijn voor een boodschap, maar het kan ook zijn dat de collega is aangetroffen met tassen vol nieuwe kleding terwijl zij beweerde thuis in isolatie te zitten.
Wat we wel weten is dat ontslag een zware maatregel is. Waarschijnlijk is dit niet de eerste keer dat de collega betrapt is op onzuiver gedrag.
Ik hen serieuze twijfels bij dit verhaal. Er is geen enkele wet die mensen in de ziektewet verbiedt om zich op straat te begeven..
Daarnaast is het onwaarschijnlijk dat een werkgever iemand die in de ziektewet zit, kan ontslaan omdat die persoon zich op straat bevond.
Het zou zomaar kunnen zijn dat die persoon op weg was naar een controlerende of naar een behandelende arts.
Mocht de werkgever inderdaad de zieke werknemer ontslag hebben aangezegd dan mag hij uitkijken naar een gerechtelijke procedure die financieel zeer onfortuinlijk zal blijken te zijn.
Bron Eigen ervaring waarbij een werkgever dacht dat ontslag wegens ziekte een geldige reden was. Volgens de rechter was dat niet het geval.
Voor ontslag op staande voet is meer nodig! Hiervoor moet je naar de rechter. Bovendien, wie zegt dat je niet een wandeling mag maken als je ziek bent? Frisse lucht doet een hoop goed. Er zal dus al veel meer meegespeeld hebben. Zonde van de vriendschap want die zal niet meer bestaan, maar zonder alle feiten te kennen kan niemand hierover oordelen.
Er valt me een verhaal in, dat ongeveer zo ging: een man was in de ziektewet en werd in een café gezien door de werkgever. De werkgever hoekte hem en ontsloeg hem op staande voet. Later bleek, dat de zieke man in opdracht van de behandelaars meer contact met andere mensen zocht. Het ontslag op staande voet was niet houdbaar, maar de arbeidsrelatie was grondig verpest. Het impulsieve, grensoverschrijdende gedrag van de werkgevel kostte het bedrijf veel geld.
Dit verhaal stond in kranten. Dus een zieke werknemer ergens zien waar je hem totaal niet verwacht, is geen reden tot ontslag. Eerst onderzoek doen!
Het feit dat die man er gelijk op timmerde, doet vermoeden dat er al irritaties waren. Het feit dat de behandelaars aandrongen op onder de mensen komen, geeft mogelijk een indicatie voor die irritaties. Maar geïrriteerd zijn is geen reden om anderen direct aan te vallen en/of eruit te schoppen. Geen idee wat die vriendin van de vriendin heeft gedaan, maar er is altijd de plicht om onderzoek te doen voordat er ontslagen wordt.
Het is zwaar achterhaald te denken dat je niet naar buiten mag als je ziek bent. Vandaag de dag is bovendien erkend dat je óók leuke dingen moet mogen doen als je uitgeschakeld bent. Dat moet natuurlijk wel binnen proporties zijn als je in de ziektewet zit.
Zo tof altijd die Beatrijs brieven. Ik krijg er allemaal beelden bij. Hierbij heb Ik een (vals?) vermoeden dat er geen vriendin is en dat de werkneemster de briefschrijver is. Maar dat maakt de situatie niet anders. De verzuimende (luie en valse?) werkneemster had gerekend op vriendjespolitiek omdat ze elkaar toch goed kennen. Bovendien heb ik een vermoeden dat het niet de eerste keer was dat ze “betrapt” werd. In dat geval zou ik als werkgever die vriendschap er ook direct bij opzeggen.
Mensen worden niet op staande voet ontslagen voor :”alleen maar” gezien zijn op straat terwijl ze ziek gemeld zijn. Iedere werkgever weet dat dit geen stand houdt bij een rechter. Voor ontslag op staande voet moet er iets zeer ernstigs aan de hand zijn of er moet al een dossier opgebouwd zijn met kritiek en verbeterplannen. We hebben nu te weinig informatie om te weten welke van de 2 opties hier het geval was.
Het feit dat de werkgever de werknemer/vriendin niet spaart en niet aan vriendjespolitiek doet lijkt me alleen maar te prijzen. Als je haar wel uit de wind zou houden, ben je niet integer en betrouwbaar meer als werkgever. De vriendschap zal hier onder te lijden hebben, maar dat is dan maar zo.