Beste Beatrijs,
Mijn ouders wonen in Frankrijk in het paradijs: zwembad, bergen een enorm huis. Ik ga in de zomer graag met mijn kinderen van vijf en acht een dag of tien naar ze toe. Ze spelen leuk met de kinderen en ik kan er in theorie drie uur per dag even niets doen. Mijn man blijft liever thuis en dat vind ik prima. Ik vind mijn ouders wel kritisch. Mijn zus is met hen gebrouilleerd, omdat mijn vader slecht overweg kan met haar oudste kind. Ze vinden dat mijn kinderen niet netjes met bestek eten, te druk zijn, ongehoorzaam zijn en te veel om eten vragen. Ze vinden mij niet streng genoeg. Ze spreken ook vaak slecht over mijn zus en haar kinderen. Ze zeggen dat ik later ook stilte om me heen zal willen, als ik 73 ben.
Ik probeer grapjes te maken, complimentjes te maken en te relativeren. Ik kook, vermaan mijn kinderen om achterin de tuin te spelen en ruim steeds alles netjes op. De avondmaaltijd gebruiken we los van elkaar. Toch vind ik het moeilijk, omdat ik steeds die kritische blikken zie. Ik ga daardoor als het ware een beetje op slot. Hebt u een advies om het gemakkelijker te maken? De kinderen hebben niks door en vinden het heerlijk.
Op eieren
Beste Op eieren,
Waarom doet u zichzelf dit aan?
Ja zeker heb ik een advies: houd op met deze vakanties die geen echte vakanties zijn! Het is niet leuk om tien dagen lang bij uw ouders te zitten, terwijl zij kritiek hebben op uw opvoeding, kritiek op hoe de kinderen zich gedragen en daarbij kwaadspreken over uw zus en haar gezin. Dat is niet relaxed, het is niet gezellig, waarom doet u zichzelf dit aan? Uw man wil al niet mee – dat zal niet voor niets zijn. Uw ouders hebben een groot huis en een zwembad en er zijn bergen in de buurt. Maar u kunt best een vakantiehuisje in Frankrijk met een zwembad in de tuin huren, waar uw kinderen het ook naar hun zin hebben, en misschien wil uw man dan zelfs ook nog mee. Of u gaat naar een camping met een zwembad, waar uw kinderen met andere kinderen kunnen spelen en zo zichzelf kunnen vermaken.
Eigenlijk lijkt alles beter dan tien dagen zenuwen of u niet iets verkeerds doet in het huis van uw ouders. Natuurlijk houdt u van hen en zij van u, maar dat betekent niet dat het een goed idee is om anderhalve week in elkaars gezelschap door te brengen. Plan de volgende keer een zelfgekozen vakantie en ga op de heen- of terugweg een of twee dagen bij uw ouders langs, zodat zij de kinderen ook weer even hebben gezien. Dat lijkt voor alle betrokkenen, inclusief uw kinderen (die heus wel wat merken van de spanningen, ook al denkt u van niet) verreweg het beste.
Goed advies van Beatrijs! Kennelijk vinden uw ouders het belangrijker om stilte om zich heen te hebben, dan prettig contact met u en uw kinderen. Als u stopt met deze vakanties, krijgt iedereen wat ze willen.
Even op een rijtje:
– Opa kan niet overweg met een van de kleinkinderen en dat conflict is groot genoeg dat zijn eigen dochter niet meer langs wil komen
– Manlief wil niet mee en blijft liever thuis
– Opa en oma hebben kritiek op het gedrag van de kinderen
– Opa en oma spreken kwaad over hun eigen kind tegen hun andere kind
– Opa en oma laten weten dat ze rust willen
Het lijkt me duidelijk dat dit geen plezierige mensen zijn. Beatrijs heeft helemaal gelijk, kies een leuke camping en ga een dagje of twee op visite.
Vermoedelijk houdt briefschrijfster gratis vakantie bij haar ouders, dat is misschien de belangrijkste reden om te blijven gaan. Iets huren met dergelijke faciliteiten is een duur grapje, ik neem aan dat dat vast al wel is overwogen. Verder vind ik dat de ouders “stilte om zich heen willen” opmerkelijk: zitten ze er wel op te wachten dat dochter met kleinkinderen 10 dagen komt? Misschien vinden zij het te lang en durven dit niet te zeggen. Verder is het misschien zo dat de kinderen van 5 en 8 rumoeriger zijn dan de eigen dochters vroeger – kinderen lijken tegenwoordig minder streng en consequent te worden opgevoed waardoor ze luidruchtiger en volhardender kunnen zijn. Het “teveel om eten vragen” wat briefschrijfster zegt, interpreteer ik als “zeuren om snoep of ijs”. Heel irritant om aan te horen, als je je eigen kinderen dit vroeger niet toestond. Maar goed: dit is mijn interpretatie.
De beste oplossing is inderdaad (veel) korter op bezoek te gaan! Het spreekwoord luidt niet voor niets “gasten en vis blijven drie dagen fris”.
Eens met Beatrijs. Maar ik zou er toch aan willen toevoegen dat het vervelend voor iedereen is als de kinderen dingen doen waar de grootouders last van hebben.
“Ze vinden dat mijn kinderen niet netjes met bestek eten, te druk zijn, ongehoorzaam zijn en te veel om eten vragen.”
Hier zitten wel dingen tussen die met een goede opvoeding af te leren zijn? Niet 100%, maar kinderen kun je best leren om geen vervelend gedrag te vertonen. Hebben de grootouders misschien niet deels gelijk met hun kritiek?
Als kinderen afscheid nemen van hun ouders of andersom is er een hoop mis gegaan in het gezin. Vaak kunnen broers en zussen uit zo’n gezin het ook niet met elkaar vinden. Als ik het zo lees denk ik: disfunctioneel. En als ik u daar bovenop leg denk ik: in ontkenning. Misschien een gekke suggestie: maar vier anders eens een vakantie met uw zus. Wie weet ruimt of lucht dat op.