Beste Beatrijs,
Ruim een jaar geleden heb ik een leuke man gevonden met een groot, loyaal hart. Minpunt is dat hij dat grote hart ook heeft voor zijn ex-vrouw. Na hun scheiding tien jaar geleden bleven ze nog drie jaar in hetzelfde huis wonen. Ze gingen ook vaak samen met vakantie. Zijn ex-vrouw kreeg later een kind van een spermadonor en mijn nieuwe schoonmoeder past als een oma wekelijks op. Mijn vriend heeft zich als een oom/ vader over het kind ontfermd. Hij doet leuke dingen met zijn moeder, zijn ex en haar kleuter: Kerstmis, uitstapjes, verjaardagen. Alsof het nog steeds een gezellige familie is.
Ik ben niet snel jaloers, maar hier heb ik toch moeite mee. Toen ik tegen mijn vriend zei dat ik me een soort tweede vrouw voelde, zei hij dat ik spoken zag, dat hij zijn ex als een soort zus beschouwt en dolverliefd op mij is. Hij heeft mijn reserve ook met zijn ex besproken, wat ik heel onprettig vond. Die stelde voor om samen (vriend, moeder, zij en ik) bij haar een hapje te eten. Dat beangstigt mij. Wat moet ik doen?
Alom aanwezige ex
Beste Alom aanwezige ex,
Uw vriend heeft nauwelijks afstand genomen van zijn ex-vrouw ondanks zijn scheiding tien jaar geleden. Er zijn allerlei gemeenschappelijke activiteiten en uw vriend heeft zich ontpopt tot een soort oom/ vaderfiguur voor haar kind. De vraag dringt zich op waarom het stel eigenlijk gescheiden is, als de verhoudingen zo hartelijk en intensief zijn. Op zichzelf is het mooi dat er geen vijandschap bestaat tussen de exen, maar al te veel gezelligheid is ook niet prettig, want daarin voelt een nieuwe geliefde zich snel buitengesloten. Het is niet aantrekkelijk om de tweede vrouw te zijn in een situatie, waarin ook nog een moeder figureert die een warme verhouding heeft met haar ex-schoondochter. Het komt erop neer dat uw vriend een hoop intimiteit en een lang verleden deelt met zijn ex, terwijl hij voor u het vuur van verliefdheid en seks reserveert. Het feit dat hij zijn ex beschouwt als een zus is nauwelijks geruststellend, want verhoudingen tussen broers en zussen zijn om te beginnen permanent en kunnen vaak ook heel vertrouwd en intensief zijn.
Of u hiermee om kunt gaan hangt af van de frequentie van contact. Als verjaar- en feestdagen altijd met dit groepje (ex, kind, moeder) worden doorgebracht, als de exen voortdurend met elkaar bellen en appen, is het voor u dringen om ertussen te komen. Maar als het om incidentele contacten gaat, valt er misschien mee te leven. Uw vriend onder druk zetten om meer afstand te nemen zal weinig uithalen. Maak toch maar eens kennis met de ex. Het zal makkelijker zijn om uw gedachten te bepalen over de toekomst van uw relatie, wanneer u haar meegemaakt hebt in het bijzijn van uw vriend. De moeder van uw vriend kan hier overigens beter niet bij zijn. Haar aanwezigheid maakt het alleen maar ingewikkelder en zij hoort hier buiten te staan.
Uw gevoelens doen er natuurlijk wél toe. U schrijft dat u zich ‘een soort tweede vrouw voelt’, dat u het ‘onprettig’ vond dat hij uw reserves met zijn ex besproken heeft, dat een hapje eten met haar u ‘beangstigt’. Uw vriend veegt de vloer aan met uw gevoelens door te zeggen dat u ‘spoken ziet’. Vervolgens gaat u aan uzelf twijfelen. Heeft hij ‘een groot loyaal hart’?? Als hij aan uw gevoel, aan uw hart blijkbaar geen enkele waarde toekent, wat voor hart heeft hij dan zelf?
Met mijn ex-man heb ik zo’n 35 jaar een warme vriendschappelijke relatie. Mijn huidige man, waar ik 25 jaar mee samen ben, heb ik daar zo veel mogelijk in laten delen. Hij heeft nooit aan mij gevraagd of laten blijken dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelt. Maar nou komt het: ik denk niet dat ik hetzelfde op zou kunnen brengen. Nee. Ik zou me te bedreigd voelen. Daarbij komt een soortement van stiefmoederschap. Dat compliceert extra. In de eerste jaren van je relatie spreek je, al dan niet uitgesproken, spelregels af. Hoe ga je met elkaar om, waar liggen de grenzen etc. Nu is er de roze wolk, de liefde en de sex. Dat gaat veranderen in hopelijk iets anders moois. Als je uit angst hem kwijt te raken allerlei concessies doet, zit je eraan vast. En om dan dat te gaan veranderen….Wees flink, ontmoet die vrouw en trek je eigen plan. En laat je niet leiden door de angst hem kwijt te raken. Met loslaten heeft je vriend sowieso moeite dus dat geeft hoop.
Heeft briefschrijfster zelf niet ook een ex? Zo ja, misschien kan ze dan haar nieuwe vriend laten ervaren hoe het is om er een soort leven uit het verleden naast te hebben. Maar dat komt misschien te wraakzuchtig over. Ik zou hem vaste afspraken laten maken met zijn ex. Eens per maand, anderhalve maand, uitjes met kleuter en ex. Dan reserveert zij die dag voor zichzelf om gezellig iets met een vriendin te doen.
Volg je gevoel of instinct. Als het voor jouw gevoel niet goed is, dan is het ook niet goed. Het moge dan geweldig zijn dat je vriend zo’n begrijpende lieverd is met een groot, loyaal hart, maar als hij jouw gevoelens en twijfels af doet met een onverholen: ” Mens, waar maak jij nou een drama van?” dan zou je je toch eens moeten gaan afvragen in hoeverre zijn groot, loyaal hart gewijd is aan jou. Als jij op een tweede of derde plaats komt in zijn leven dan moet je je toch echt en ernstig de vraag gaan stellen of jij niet beter verdiend dan altijd de tweede viool te moeten spelen. Als je daarmee tevreden bent dan is er natuurlijk helemaal niks mis, anders zou ik toch eens deze relatie aan een grondig onderzoek onderwerpen.
U heeft uw twijfels met uw vriend gedeeld, aangegeven dat hij mogelijk een keuze gaat moeten maken tussen u en zijn ex, en hij heeft onvoorwaardelijk voor haar gekozen door uw gevoelens te kleineren. Deze man gaat zijn ex nooit laten vallen. Uw relatie heeft geen toekomst.