Spring naar inhoud


Eindejaarsfooi

Beste Beatrijs,

De krantenbezorger die in alle vroegte elke dag zijn werk doet krijgt van mij een mooi extraatje, als hij aanbelt met de beste wensen. Maar van de week belde er ook een tienermeisje aan dat blijkbaar elke week folders in onze straat rondbrengt. Het gaat om reclamefolders die ik altijd ongelezen bij het oud papier deponeer. Eigenlijk zou ik zo’n ja/nee-sticker moeten hebben, maar ja. De jongedame overhandigde mij de folders en wenste me prettige feestdagen. Ik was even van mijn stuk, maar antwoordde toen dat ik eigenlijk geen behoefte heb aan die reclame. Volgens mijn vrouw was dat een krenterige reactie en had ik gewoon wat moeten geven, want ‘dat hoort nu eenmaal zo’. Voor wie is de eindejaarsfooi eigenlijk bedoeld?

Wie krijgt een fooi?

Beste Wie krijgt een fooi,

Uw vrouw heeft gelijk: bezorgers van kranten, huis-aan-huisblaadjes en folders bellen traditioneel tegen het eind van het jaar aan bij de mensen van hun wijk en krijgen dan een geldbedrag. Zo kunnen ze hun (niet al te royale) verdiensten een beetje opkrikken. De krant is natuurlijk belangrijker dan reclamefolders en de krantenbezorger kan doorgaans op een steviger fooi rekenen dan de folderbezorger, maar u hebt geen ja/nee-sticker op uw brievenbus, dus de folderbezorgster denkt dat u graag reclame wil en dan mag ze ook op een eindejaarsfooi rekenen. Geld- en milieusparend voornemen voor het nieuwe jaar: naar de gemeente om een ja/nee sticker op te halen.

Artikelen in Post, Traditionele etiquette, Zakelijke relaties.

Gelabeld met , , .


1 reactie

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Annabel schrijft

    Zo’n ja/nee of zelfs nee/nee sticker werkt maar ten dele. In ons oude huis in een dorp kregen we met nee/nee alsnog een boel in de brievenbus geduwd, en met het ophalen van de fooitjes kwamen de folderbezorgers ineens met heel veel flutfoldertjes apart aanbellen. Om de klip-klap stond er weer eentje voor de deur, soms met folders die we de rest van het jaar nooit hadden gezien. In plaats van een euro begonnen we met halve euro’s, en het jaar daarop haalden we de stekker van de deurbel eruit als het weer zover was.
    Tegenwoordig wonen we in het buitengebied en dat is kennelijk te ver fietsen, we hebben nu nog maar één vaste krantenbezorger en die krijgt jaarlijks een leuke fooi.



Sommige HTML is toegestaan