Beste Beatrijs,
In mijn buurt worden huurwoningen bij vertrek van de bewoners verkocht door de woningbouwvereniging. De sociale structuur van de wijk verandert hierdoor snel. De woningen worden gekocht door dertigers, die eerst een jaar lang hun bezit ‘upgraden’. Alles moet in het weekend gebeuren, zodat omwonenden op zaterdagen en zondagen lijden onder het geboor en getimmer. Wanneer het af is, gaat de deur op slot en bemoeit men zich niet met de omgeving. Nu staat er om de haverklap een postbesteller voor mijn deur, soms drie keer per dag met de vraag ‘of ik een pakketje voor de buren wil aannemen?’ Als senior ben ik namelijk veel thuis. Ik ben niet beroerd om iemand te helpen, maar heb steeds minder zin om als ‘postverdeelcentrum’ te fungeren. Waarom zou ik iets doen voor lieden die hun twee auto’s voor mijn deur parkeren, zich nooit voorgesteld hebben, maar wel poeslief doen als ze hun pakketje komen ophalen? Wat te doen?
Pakjes aannemen
Beste Pakjes aannemen,
De vervanging van huurwoningen door koopwoningen in een buurt is heel vervelend voor mensen die er al wonen. De sfeer van de buurt verandert hierdoor en het verbouwen van huizen geeft geluidsoverlast. Nieuwkomers kunnen dit voor omwonenden draaglijk maken door hen te informeren met een A-viertje in de brievenbus over de tijdsduur en de intensiteit van de werkzaamheden. Ook buurten met van oudsher koopwoningen hebben trouwens last van langdurige verbouwingen van nieuwe bewoners – wat dat betreft zijn steden een doorlopend werk-in-uitvoering project met bijbehorende herrie.
U hebt een probleem met het fungeren als postverdeelcentrum. Ik raad u aan om een initiatief te nemen voor kennismaking met de buren voor wie u pakjes aanneemt. Nodig die mensen uit voor een kopje koffie en een praatje. Ook zij zijn tenslotte gebaat bij een prettige burenverhouding. In geval van bekenden is het net iets minder vervelend om pakjes aan te nemen en wie weet kunnen zij op den duur ook eens een burendienst voor u doen. Als de frequentie waarmee er wordt aangebeld sowieso bezwaarlijk voor u is, kunt u de buren vriendelijk vragen of ze hun pakjes voortaan bij een nabijgelegen winkel willen laten bezorgen. Problemen die zich voordoen zijn altijd makkelijker bespreekbaar, wanneer buren elkaar kennen dan wanneer ze onbekenden voor elkaar zijn.
Bedenk dat u vermoedelijk vooral de pakketbezorgers helpt. Ik heb geen goede bron, maar gezien hun gretigheid om pakketjes koste wat het kost af te leveren, is mijn aanname dat zij er een (financiëel) belang bij hebben om pakketjes gelijk kwijt te raken. Dit is natuurlijk niet uw probleem, tenzij u misschien die bezorgers heel aardig vindt.
Zelf woon ik in een groot gebouw, waar ook om de haverklap pakketjes bij allerlei buren worden afgeleverd, soms meerdere verdiepingen verderop. In de praktijk is dit voor de geadresseerden vaak helemaal niet efficient, omdat a. er vaak een rommeltje van gemaakt wordt door de bezorgers (en mensen vaak op zoek moeten naar hun pakket dmv bijvoorbeeld oproepen in Facebookgroepen) en b. de mensen waarbij het pakket bezorgd is, vaak niet thuis zijn als degenen voor wie de pakketjes bedoeld zijn het willen ophalen. In veel gevallen is het voor iedereen (behalve de bezorger) beter als gewoon het pakket weer meegenomen wordt door de bezorger (waarna het bij een afhaalpunt gedropt wordt). De enige reden dat ik zelf nog af en toe mijn medewerking verleen aan dit circus, is dat ik de vaste bezorger van PostNL een fijne kerel vind, maar dat is voor mij ook de _enige_ reden.
Wat ik met bovenstaande wil zeggen: U kunt gewoon weigeren, en de kans is groot dat uw buren dat helemaal niet erg vinden. Ik ga zelf iig mijn pakket liever ophalen bij een pakketpunt waarvan ik de openingstijden ken, dan dat ik naar een buur moet waarvan ik niet zeker weet wanneer die weer thuis is (bovendien, als u weigert komen uw buren hier vermoedelijk niet eens achter, en zo wel dan kunt u gewoon zeggen dat het niet uitkwam).
Ik word inmiddels een beetje gallisch van de boomers die lopen te klagen dat jongeren huizen kopen en verbouwen. Die jongeren moeten beiden de hele week werken om een woning te kunnen betalen, en natuurlijk kan je dan alleen klussen in het weekend. En sociale huurwoningen die in de verkoop gaan zien er meestal niet heel fris meer uit. Tel daarbij op dat er wellicht een seniorentoilet in zit en een traplift en dan heb je een flinke klus om de woning geschikt te maken voor een jong gezin.
De twee auto’s zijn waarschijnlijk nodig omdat er in de buurt van kantoor geen betaalbare woonruimte te krijgen is omdat er geen doorstroom is in de (sociale) huur. Daar kunnen de dertigers niets aan doen, die zijn allang blij dat ze ergens terecht kunnen. Twee auto’s is soms een stuk goedkoper dan huren in de stad. Als de buren ze vervolgens scheef aankijken door hun leeftijd, klussen of auto’s, dan zou ik daar ook geen kennis meer mee willen maken.
De klacht over de pakjes vind ik wel terecht, maar ook hier kan de schrijf(st)er iets aan doen: gewoon nee zeggen en niet meer aannemen. Je kan blijven klagen dat een ander een beroep op je doet maar dat heb je zelf in de hand. Als de wijk een vaste pakketbezorger heeft kan je daar ook aan vragen niet meer aan te bellen.
Natuurlijk is een goede buur beter dan een verre vriend, en in dat advies van Beatrijs kan ik mij vinden. Helaas heb ik te onduidelijk aangegeven dat ik de nieuwkomers uitgenodigd had voor een praatje en drankje. De signalen waren dat ze dat niet gingen doen. Daarom heb ik nu wel post aangenomen, vervolgens twee avonden lang niet opengedaan toen betrokkenen hun goederen wilden ophalen. Pas de derde avond kregen ze hun pakket. Vervolgens heb ik gezegd dat ze beter hun waar voortaan konden laten bezorgen bij het ophaalpunt van A.H. Het viel niet goed, zag ik, maar het is nu een paar weken verder en ik ben verlost van die postterreur. Ja, de verhoudingen zullen er niet beter op geworden zijn, maar ik had toch al niks te verwachten. Ik doe toch echt liever een beroep op een goede vriend.
Nou beste Marie. Wat een aannames allemaal. Neen, de woningen zijn heel ‘fris’ en recent volledig geupdate, en senoirenwoningen zijn het niet, dus geen aangepast toilet. Ons wijkje is een beschermd stadsgezicht en de woningen heel gewild. Dus nu worden deze onttrokken aan de sociale sector en mogen de yuppies het kopen. Deze ontwikkeling reken ik de nieuwkomers niet aan, wel dat ze helemaal geen rekening houden met de buren. En gezien de frequentie waarmede allerlei postpakketten aankomen…. hoe meer geld, des te groter de vervuiling die veroorzaakt wordt.
@Marie: het gaat er ook om dat het wel netjes is om je als nieuwe buur voor te stellen aan anderen en ook rekening te houden met buren. Ik zelf woon in een portiekflat en begin januari heb ik mijn keuken laten verbouwen. Ik heb mijn buren gemeld dat er enige overlast kon zijn door de verbouwing (doordeweeks) en me er alvast voor verontschuldigd. Zelf vind ik het ook fijn als buren aangeven dat ze een feestje geven. Het is toch vanzelfsprekend om je als nieuwe buur even voor te stellen aan anderen en je te verplaatsen in hen? Dat is ongeveer het eerste wat ik zou doen als ik ergens kom wonen. Dat betekent niet dat je gelijk de deur platloopt. En nee, ik ben geen senior, ik ben eind dertig.
Wel erg kinderachtig om niet open te doen, niet fatsoenlijk ook! Weet nog goed toen wij ons huis kochten, veel oudere in de buurt overigens, dat we ons wel even netjes hebben voorgesteld. Dat haalt zoveel spanning uit de lucht, wanneer we even herie moesten maken dan belde we even of we gingen langs. Ook stopten we rond een uurtje of 17.00 dat niet de hele buurt in de herrie zat tijdens het eten. Wat dan overigens wel weer jammer was, was dat onze overbuurman, waar wij wel veel rekening mee hielden ivbm ziekte van zijn vrouw, wel even lekker de boom in zijn tuin ging omzagen terwijl de kleine net op bed lag en daardoor wakker werd. Toen we vroegen of hij mss even een uurtje kon wachten in ruil voor een biertje konden we een grote mond krijgen. Jammer weer.
Ik ben een dertiger en woon in een buurt die +/- 7 jaar geleden best rustig was.
Huurwoningen weliswaar, maar rustig. De woningcoorporatie mocht kiezen wie er werdt neergezet, dus 2 ouderen, een meisje met een kat, een jongen met een kat. Vooral mensen die van rust hielden en geen overlast hadden veroorzaakt. Vooral ook omdat de omgeving zo galmt.
Toen veranderde die regel en moesten ze de mensen met urgentie plaatsen. Binnen een jaar kwamen er een vrouw met kind en luide hond, geestezieke vrouw met baby en luide hond, koppel met ruzie en luide hond, man met drugsverslaving én een drugsdealer (naast elkaar, hoe verzin je het) en een vrouw met geestelijke problemen die snachts krijst om vergiffenis en daarom de vorige buurt uit moest.
Ik zou proberen om contact te leggen met de buren en als dat niet lukt, dan zou ik steevast weigeren om de pakketjes aan te nemen. Desnoods met een sticker op de deur. Wie weet is hij snel weg en komt er een keer een vriendelijk persoon wonen, je weet maar nooit. Ze blijven allemaal toch maar een jaar. Ik heb het contact met de meeste van mijn buren ook opgegeven.
Hier ook buren die zichzelf niet hebben voorgesteld en helemaal voor zichzelf leven en geen rekening houden met de buurt. Ze bestellen aan de lopende band van alles online, terwijl ze vaak niet thuis zijn. Soms zijn ze wel thuis gekomen, naar moet ik wachten tot een van hun kinderen uit school is gekomen en die worden dan naar mij toe gestuurd. Anders gezegd: mijn buren zie ik nooit. Ik ben daarom gestopt met aannemen, want ik ben er wel klaar mee.
Toen wij 10 jaar geleden ons nieuwbouwhuis betrokken, in een straat vol nieuwbouwhuizen, waren wij de enigen die zich even gingen voorstellen. Vreemde blikken en lauwe handjes waren onze ontvangst. Al 10 jaar lang worden wij geteisterd door lawaai en asociaal gedrag (en luide verbouwingen, ja). Gelukkig wonen er welgeteld 6 aardige normale mensen in de straat en voor hen nemen wij pakjes aan. Wij blijven al 10 jaar zoveel mogelijk beleefd en vriendelijk en schenken de aso’s vooral geen aandacht. Om de bezorger te helpen nemen wij heel af en toe een pakje aan voor één stel asociale buren. Om vervolgens zelf plezier te hebben in het feit dat ze ons dan moeten bedanken voor het aannemen ;-). Dat vinden ze niet leuk maar ze doen het wel.
@Marie; het afgelopen jaar zijn er rondom onze nieuwbouwstraat, binnen een straal van 50 meter, maar liefst ácht huizen en tuinen compleet verbouwd en van stenen voorzien… als u vindt dat andere bewoners daar niet over mogen klagen, nodig ik u van harte uit om bij ons eens een zomer te komen luisteren… graafmachines om 07.00 en tegelsnijders tot 22.00 zijn géén pleziertje!