Beste Beatrijs,
Ik (vrouw, 68) maak wel eens een uitstapje met een goede kennis. We hebben een aantal gedeelde interesses. Ik ben al lang alleen en heb hard gewerkt om nu een klein pensioen te ontvangen, de beurs is krap. Zij is een rijke weduwe. Op onze tripjes worden de kosten keurig verdeeld. Zelfs de benzine (we rijden met haar auto naar onze bestemming in Nederland) wordt tot op de cent uitgerekend. Alles eerlijk natuurlijk, maar soms denk ik dat het een leuk gebaar zou zijn als ze zou zeggen: ‘Laat de benzine maar zitten.’ Of dat ze eens een keer zou trakteren. Ik zou dat zelf wel doen en doe dat ook bij vrienden die nog minder bedeeld zijn dan ik. Ben ik te veeleisend?
Op de centjes letten
Beste Op de centjes letten,
Het zou inderdaad aardig zijn van uw vermogende vriendin om u (die krapper bij kas zit) af en toe vrij te houden. De benzinekosten voor haar eigen rekening nemen lijkt wel het minste gebaar dat ze zou kunnen maken. En een enkele keer koffie of een lunch betalen is ook niet buitensporig. Natuurlijk, de kosten van een dagje uit moeten globaal eerlijk worden verdeeld. Maar uw vriendin bevindt zich wel aan de gierige kant van het spectrum. Dit is al te gênant om met haar te bespreken (vrijgevigheid laat zich niet afdwingen), maar het kan wel reden zijn om minder vaak met haar erop uit te gaan.
Mogelijk doet die vriendin het zo om uw gevoel van eigenwaarde te sparen.
Dit zal wel niet geplaatst worden, maar ik vind het wel belangrijk dat er een andere zienswijze wordt toegevoegd.
Wie weet heeft deze dame wel minder te besteden dan u, u weet toch niet wat haar financiele realiteit is? er kunnen schulden zijn, er kan zoveel zijn waarvan u geen weet heeft.
De buitenkant is vaak mooier dan de werkelijkheid.
Daarnaast is het naar mijn mening sowieso absoluut niet van toepassing van uw goede kennis te verwachten (laat staan te eisen) dat zij u gedeeltelijk vrij gaat houden.
U lijkt wat jaloers op haar, de rijke weduwe, terwijl u al zo lang alleen bent zonder grote erfenis en zo hard hebt moeten werken voor een habbekrats aan pensioen.
Ga er niet vanuit dat zij meer moet betalen dan u, u maakt al gebruik van haar auto!
Gaat een uitstapje boven uw budget, ga dan niet mee.
Het is kinderachtig om te verwachten dat u gedeeltelijk vrijgehouden zou moeten worden, ook benzine is een grote kostenpost als uw goede kennis hier in haar eentje voor op zou moeten draaien.
Sta eens stil bij het feit dat u dankzij haar in de gelegenheid bent die uitstapjes te maken! laat dit niet verzuren en geef dankbaarheid voor wat er wel is een kans.
Er zijn zoveel mensen die de gezelligheid en de waarde van zulke uitstapjes dankbaar aan zouden nemen, maar de kans niet eens krijgen.
Als het initiatief bij zo’n uitje van de rijke weduwe uitgaat, zou u de eerstvolgende gelegenheid kunnen antwoorden “Sorry, ik moet altijd eerst sparen om mijn aandeel te kunnen betalen, ik zou graag willen maar kan het niet zo vaak opbrengen” of zoiets, en dan kijken wat er gebeurt. Misschien beseft de rijke weduwe niet hoe krap u bij kas zit. Of ze weet het wel, en het kan haar niets schelen. In dat geval bent u beter af zonder haar.
Het is al een luxe om met een auto mee te mogen reizen als je die zelf niet kan betalen en zo kunt instappen. Een auto kost heel wat meer dan alleen de benzine.
Zelf heb ik omdat ik dacht meer geld te hebben juist altijd voor vrienden die ik nog kende uit mijn arme studenten tijd betaald. Mensen rekenden daar zelfs op. Die bleken later helemaal niet zo arm te zijn. Ze kochten nadien soms een cadeau voor zichzelf omdat ze geld uitgespaard hadden. Intussen voelde ik mij vaak gebruikt. Dat was niet goed voor mij. Ik had zelf trouwens ook wel eens getrakteerd willen worden. Daarom heb ik mij ook voorgenomen voortaan eerlijk te delen. Daar is niets mis mee. En erover praten kan geen kwaad. Aannames zijn niet juist.