Beste Beatrijs,
Laatst werden we gebeld door mijn zwager die vroeg of we op datum X iets te doen hadden. Toen ik zei dat ik dacht van niet, vroeg hij of we dan zijn verjaardag kwamen vieren. Ik kreeg het gevoel dat we geen nee meer konden zeggen. Intussen verheugden we ons niet op de zoveelste kringverjaardag, waarvoor we anderhalf uur moeten rijden. We hadden de hele familie onlangs nog gezien. Uiteindelijk hebben we gebeld dat we niet zouden komen, omdat we erg toe waren aan een weekend zonder reizen. Vervelend, maar ik vond dat hij ons erg voor het blok had gezet. Wat zegt de etiquette over deze manier van uitnodigen en hoe hoor je hierop te reageren?
Dwingende uitnodiging
Beste Dwingende uitnodiging,
Door te vragen of u niks anders te doen had, legde uw zwager een claim op uw aanwezigheid bij zijn verjaardag. U had er geen zin in (uw goed recht), dus u hebt hem in tweede instantie afgebeld met als verklaring uw behoefte aan een weekendje rust. Dat is in het algemeen een tamelijk directe (enigszins botte) afzegging, maar goed, hij had u ook geen enkele manoeuvreerruimte gelaten, dus dan gaat het zo. Daar kunt u verder niets aan doen. De correcte gang van zaken was geweest: zwager belt op of schrijft mail met aankondiging van verjaardagsfeest. U antwoordt: sorry, we kunnen niet, want andere verplichtingen elders (of desnoods wegens corona). Zo waren ieders gevoelens gespaard gebleven.
Mijn tactiek als iemand zo’n vraag stelt: ‘dat moet ik straks even in de agenda opzoeken, wat wilde je vragen voor die datum?’
Je mag ten allen tijd terugkomen op iets wat je gevraagd wordt , er kan tenslotte altijd wat tussendoor komen , of iets wat je over het hoofd gezien hebt op je kalender of in je agenda.
Bij het plannen van een gebeurtenis worden sommige mensen vooraf gevraagd wanneer zij kunnen. Het doel van deze vraag is de gebeurtenis op een voor de genodigde gunstige datum te
plannen.
Waarom zie je deze goed bedoelde vraag als een kwaadaardige poging de “manoeuvreerruimte” te beperken? Het is juist de genodigde die zich onheus gedraagt. Hij zegt toe te komen terwijl hij dat niet van plan is.
Het ideale excuus in deze tijd: “Ik voel een verkoudheid opkomen en ik wil geen risico nemen.” Beetje laf, maar iemand eerst vragen of hij tijd heeft en dan met zo’n uitnodiging komen is ook niet netjes. Ik zeg overigens nooit meteen of ik kan, altijd “Dat moet ik even checken, hoezo?”
Als ik niet kan zeg ik alleen “Sorry, dan kan ik niet.” En dat hoef je ook niet toe te lichten.
Na een dergelijke ervaring hou ik de boot af. “Dat weet ik niet precies, hoezo?”
En als het dan iets is waar ik geen in heb, kan ik de uitnodiging omzeilen. Sorry, komt niet goed uit.