Beste Beatrijs,
Onze dochter gaat binnenkort trouwen waar wij ons erg op verheugen. Ze hebben gekozen voor een besloten party met een maximaal aantal gasten en dus geen open receptie. Hoewel wij dat jammer vinden, respecteren wij hun keus. Nu blijkt dat zij geen uitnodiging hebben verstuurd naar iemand die ons erg ter harte gaat. Wij hebben met dit meisje een speciale band en beschouwen haar min of meer als onze tweede dochter. Als kind heeft onze dochter ook veel met haar opgetrokken maar zij vindt dat het contact nu te zeer is verwaterd. Wij vinden dat erg jammer en het doet ons verdriet, want voor ons gevoel hoort zij er echt helemaal bij.
Hoe kunnen wij dit aan onze dochter duidelijk maken? Wij willen geen invloed uitoefenen op de rest van de gastenlijst, maar ze mag toch ook rekening houden met onze gevoelens?
Mijn dochter trouwt exclusief
Beste Mijn dochter trouwt,
Tenzij een stel in het geheim een huwelijk sluit, is een trouwerij nooit alleen maar van de trouwenden. Er zitten altijd familieleden bij die zo hun eigen belangen hebben. Het is het beste om zo min mogelijk personen uit te sluiten van de festiviteiten. Een bruiloft hoort vol en druk te zijn. Een bruidspaar kan beter tien gasten hebben rondhangen, met wie ze niet zo veel hebben, dan één persoon uitsluiten die zich hier gepikeerd of gekwetst over zal voelen. Om die reden zie ik ook niets in besloten parties. Maar goed, dat besluit is al gevallen. Nu over uw ‘tweede dochter’. Als uw band met haar nog steeds zo sterk is, maakt uw trouwende dochter een serieuze fout. Het niet-uitnodigen is zowel beledigend voor dochter 2 als voor u als ouders. Bespreek het onderwerp nogmaals met haar en zet haar onder druk. Vraag of zich misschien in het verleden iets heeft voorgedaan waardoor de meisjes gebrouilleerd zijn geraakt. Dat kan heel goed aan de hand zijn (rivaliteit in de liefde of iets dergelijks). In geval van ruzie en verwijdering zal dochter 2 inderdaad niet op die bruiloft kunnen verschijnen. Alleen maar een geval van verwaterd contact is niet voldoende om haar uit te sluiten. Dring er ten sterkste op aan dat ze alsnog wordt uitgenodigd. Als uw dochter zegt dat zij en haar toekomstige man niet meer geld willen spenderen, kunt u een financiële bijdrage aanbieden voor haar aanwezigheid.
Ietwat geschrokken las ik jouw advies aan een moeder wiens dochter ging trouwen. Ik vraag me af om wiens trouwen het nou gaat. Wie gaat er nu eigenlijk trouwen, de moeder of de dochter? In een normaal volwassen relatie lijkt het me zinvol om de dochter zelf te laten beslissen hoe en met wie ze wil trouwen. Het gegeven advies maakt op mij een zeer conservatieve indruk. Wel kan m.i. de moeder aangeven hoe zij zich voelt onder het feit dat ze de tweede dochter niet heeft uitgenodigd. De dochter (die volwassen is) kan daar mee doen wat ze zelf wil. Het gegeven advies maakte bij mij los dat er geen vrijheid in keuze meer was. De dochter was fout en de moeder goed. Ik geloof niet zo in die benadering en denk dat het gegeven advies niets toevoegt, maar eerder de situatie verder onnodig onder druk zet.
Ik vind uw reactie ontzettend betuttelend. Degene die trouwt mag toch zeker zelf kiezen wie ze wel of niet uitnodigen. Het is toch niet voor niets de trouwdag van degenen die trouwen?
Familie en vrienden die beledigd zijn omdat ze wel of niet uitgenodigd zijn of gevraagd zijn als getuige etc. vind ik nogal egoïstisch. In feite willen ze dat zij hun zin krijgen ten koste van wat het bruidspaar wil. Zulke mensen hoef ik niet op mijn bruiloft.
Ik ben het niet eens met het antwoord van Mevrouw Ritsema.
Een trouwdag is op de eerste en laatste plaats voor de twee die trouwen en niet voor familie of andere gasten. Of er nu gekozen is voor een groot feest of een min of meer besloten huwelijk, het is een goed recht van de bruid en bruidegom om uit te nodigen wie ze willen en geen uitnodiging te sturen aan mensen die ze er niet bij willen hebben. Het aanstaande bruidspaar besluit en niemand anders. Ze kunnen en hoeven geen rekening houden met wensen van ouders, broers, zussen en andere mensen. Want dan lopen er straks hordes mensen rond die vrienden zijn van familie rond die het bruidspaar zelf helemaal niet kent of misschien alleen van gezicht.
Wij hebben ook beslist geen mensen uitgenodigd die we er niet bij wilden hebben terwijl onze ouders ook nog wel mensen op de lijst hadden willen zien staan, zoals hun goede vrienden ed. Mensen die wij alleen van gezicht kenden. Sorry, maar die mensen hoef ik niet op mijn huwelijk te hebben, nog niet eens op de receptie, die wij wel hadden.
Jammer dat je als ouders dan gepikeerd zijn, maar het is de dag van jullie dochter en niet van jullie. Ik heb idee dat u de gevoelsens van uw “2de dochter” belangrijker lijkt te vinden als de wensen en gevoelens van uw dochter die trouwt.
Tja, ik mis hier alleen nog de moeder van de bruid, die als enige niet is uitgenodigd op de trouwdag van haar dochter. Gemeentehuis, Efteling en ’s avonds een diner…….
Ik ben er toch maar weer overheen gestapt, het is in september 2 jaar geleden. Het blijft een wond vooral omdat ik bij elk contact, op welke manier dan ook, steeds weer te horen of voelen krijg dat ik iets niet goed doe of zeg.
Ik overweeg het contact te verbreken, maar sla daarmee een enorme wond in de familie, een wond die nu in mij is en telkens weer wordt opengetrokken.
Ach, lieve Schuilnaam, je bent zo vreselijk onzeker geworden door deze ervaring, dat je e.e.a. misschien wel op deze manier interpreteert. Als je je dochter nou eens vraagt of jouw indruk juist is? En met haar praat over jouw gevoelens van minderwaardigheid? En wat het met jou gedaan heeft, die uitsluiting 2 jaar geleden?
Alleen vragen kan tot een oplossing leiden, denk ik.
Als je het maar niet op een beschuldigende manier doet. Want dan jaag je haar op de kast.
Joh, sterkte, ik hoop echt dat je er samen met haar uitkomt en jullie een relatie krijgen die de moeite waard is.
Iemand wordt niet zonder reden niet uitgenodigd. Dat weet Schuilnaam ook wel. Een goed gesprek aangaan (wat Anna suggereert) lijkt me daarom het beste. Misschien kunnen de zaken worden uitgepraat. Het is voor een dochter ook niet leuk haar moeder niet uit te nodigen!