Beste Beatrijs,
Vorig jaar zomer werd ik vader. Omdat mijn vrouw moest bijkomen van een pittige bevalling, nam ik de leiding in de dagelijkse verzorging van de baby. Mijn pas aangetrouwde schoonzus, die ik nog maar één keer eerder had ontmoet en die zojuist met haar man naar Nederland was verhuisd vanuit Zuidoost-Azië, mengde zich bij haar logeerbezoek gretig in de babyzaken. Ze bedoelde het ongetwijfeld goed en in haar thuisland spelen mannen waarschijnlijk geen rol van betekenis bij het verzorgen van een boreling. Op één avond was ik het echter beu en heb haar rustig doch duidelijk verteld dat ik de vader ben en bepaal wat er gebeurt met de baby. Mijn schoonzus was beledigd over mijn uitval en ontwijkt mij nu bij alle familiegelegenheden. Moet ik excuses maken voor mijn uitval (waar ik geen zin in heb), of heeft mijn schoonzus zelf niet genoeg aan de culturele verschillen gedacht?
Familiewrijvinkje
Beste Familiewrijvinkje,
Probeer de culturele verschillen erbuiten te houden. Misschien spelen die een rol, maar dat hoeft helemaal niet. Het kan ook best dat uw schoonzus gewoon geschrokken is, toen u haar – hoe vriendelijk ook – aanmaande om zich er buiten te houden.
U schrijft dat ze u nu – bijna een jaar later dus – uit de weg gaat bij familiebijeenkomsten. Na zoveel tijd zou een dergelijke niet heel belangrijke aanvaring niet meer tussen u en haar in moeten staan. Probeer haar een beetje uit haar tent te lokken met een grapje. Zeg tegen haar: ‘Je bent toch niet meer boos op mij vanwege dat incident van vorige zomer? Ik was net vader geworden, en je weet dat jonge moeders (én vaders) niet in hun gewone doen zijn, als er net een baby is geboren. Je hoeft niet bang voor mij te zijn, hoor! Ik ben een heel aardige man!’ Het hangt een beetje van de toon af, waarop u het zegt, maar de bedoeling zou moeten zijn om haar aan het lachen te maken, waardoor het ijs breekt en u en zij weer op een ontspannen manier met elkaar kunnen omgaan. Maar begin vooral niet over cultuurverschillen!
Is zij van origine Z-O Aziatisch? Dan zou ik niet zo’n bovengenoemd grapje gebruiken. Ik zou erover praten. Je hoeft geen sorry te zeggen als je daar niet voor voelt. (Ik geef je groot gelijk.) Gewoon zeggen waar het op staat. Hoe zij er mee om gaat is aan haar.
Ik kan me best voorstellen dat uw schoonzus schrikt van een uitspraak als ‘ik bepaal wat er gebeurt met de baby.’
Er zijn vriendelijkere manieren.
Bijvoorbeeld: ‘Bedankt voor je betrokkenheid, maar ik zorg zelf voor mijn baby.’
Uiteraard kan ik me ook voorstellen dat u op een gegeven moment genoeg had van haar goedbedoelde bemoeienis.
Goed advies van Beatrijs om uit te leggen dat moeders en vaders niet in hun gewone doen zijn als ze net een kind hebben gekregen.