Preuts

Beatrijs Ritsema

Laatst werd mij verteld over een groot feest voor duizend mensen uit de communicatiebranche. Zoals te verwachten in deze sector was het een gelikt gebeuren, met top-deejays, iedereen in trendy outfits en volop partydrugs. Als modern extraatje werden er op een scherm bij de dansvloer pornofilms geprojecteerd. Mijn zegsvrouw vond het maar niks, hoewel het niet eens van die hele harde porno was en hoewel ze toch echt niet preuts was, verzekerde ze me.

Het zette me aan het denken over het woord ‘preuts’ en wat dat nog betekent. Het is iets heel onaangenaams, dat staat vast, iets waar je van je leven niet van beschuldigd wil worden; het wekt associaties met benepenheid, walging van het lichamelijke, de jaren vijftig, verdringing van menselijke driften, schaamte en schuld. Sinds de seksuele revolutie is dat allemaal nergens meer voor nodig. Seks is tegenwoordig een gewone vrijetijdsbesteding, net zoiets als tv-kijken of vakantie, waar ook iedereen dol op is.

Hoe komt het dan dat je op zo’n feest wel pakweg filmpjes van Tom en Jerry of beelden van tropische stranden kunt vertonen op een megascherm, en geen porno? Want dat niemand daar van gediend is, bleek uit een kleine steekproef die ik hield naar aanleiding van deze anecdote. De afwijzende reactie van vrouwen is nogal begrijpelijk. Wanneer er porno in de zaal is te zien, word je als vrouw onmiddellijk bevangen door volslagen overbodigheid. Al die praatjes en dansjes op zo’n feest zijn geladen met een flirterige ondertoon. Het kleinste vonkje erotiek is voldoende om de zaak draaiende te houden. Maar wat moet je verder nog beginnen met je geestige conversatie en je décolleté, wanneer achter je het echte zucht-, steun- en pompwerk plaatsvindt dat alle aandacht wegzuigt? Dan kun je verder wel inpakken, net zoals geen enkele vrouw het leuk vindt als de mannen in haar gezelschap gefascineeerd worden – hoe tijdelijk ook – door de wulpse bewegingen van een of andere buikdanseres, die onverhoeds op tafel springt.

Mannen zijn trouwens net zo min als vrouwen enthousiast over pornofilms op gewone feesten. Het is moeilijk je eraan te onttrekken. Je moet er met je rug naar toe gaan staan, wil je je niet laten afleiden. Porno in het openbaar maakt inbreuk op de privacy, omdat de beelden op een opdringerige manier je geestesgesteldheid een bepaalde kant op duwen, waar je niet om hebt gevraagd.

Het merkwaardige feit doet zich voor dat alles wat met de seksindustrie te maken heeft, niet alleen pornofilms, maar ook paaldansen, peepshows of prostitutie, meteen waardeloos en walgelijk wordt, zodra het gratis beschikbaar is. De wereld van de pornovideo’s is een miljoenenbusiness. Honderdduizenden alleenstaanden, maar ook tal van stellen huren op zaterdagavond zo’n filmpje en zitten zoet op de bank aan hun gerief te komen. Vertoon de filmpjes bij verrassing op een feest en niemand vindt er wat aan. Kennelijk wordt porno alleen gewaardeerd als je ervoor moet betalen.

Steeds opnieuw worden er pogingen ondernomen om de tegenstelling tussen seks en openbaarheid op te heffen, zodat in de synthese van die twee de vrijheid kan zegevieren. Maar altijd loopt het spaak. Wanneer seks zo taboe is dat elke uiting de kop in wordt gedrukt op straffe van hel en verdoemenis, krijg je frustratie en verkramptheid. Wanneer seks uit de privésfeer wordt gehaald en als gebruiksartikel de openbare ruimte moet gaan opfleuren, gebeurt hetzelfde. Ik kan me zo gauw niets verkrampters voorstellen dan duizend mensen bij elkaar die dapper proberen te doen alsof een decor van tot sperma-erupties leidende handtastelijkheden gezellig en feestelijk is. Niemand laat zich kennen, want iedereen is liever liberaal dan preuts.