Ontrouw

Beatrijs Ritsema

– Dit is niet wat het lijkt.

– Jij bent degene van wie ik echt hou.

– Ik kan er niets aan doen, het overkwam me. Ik werd ineens meegesleept in een idiote onderstroom, die ik niet eens zelf heb opgezocht.

– Ik weet dat ik je pijn heb gedaan. Ik weet het hier en nu, ik wist het toen en daar. Maar ik wilde even tussen haakjes leven.

– Oké, het is geen excuus. Mea culpa, mea maxima culpa. Zo goed?

– Vraag geen dingen waarover ik moet liegen.

– Het heeft geen zin tot de bodem te gaan. Er is helemaal geen bodem. Hoe kan een luchtkasteel een bodem hebben?

– Het probleem is dat jij dingen anders interpreteert dan ik. Ik kan het niet goed uitleggen, omdat jij je alles persoonlijk aantrekt. Ik kan niet anders dan met klem herhalen dat het niets met jou te maken heeft.

– Ja, ik was wel gelukkig met jou. Ik ben nog steeds gelukkig met jou.

– Er is geen reden en er is geen oorzaak. Het leven is geen boek van Hermans. Het is mogelijk dat er zo af en toe eens iets gebeurt, waar verder niets achter zit. Zomaar in het wilde weg, zoals wanneer je een exotische schelp op het strand vindt.

– Ik moet toch mijn ogen openhouden overdag? Je zou niet willen dat ik onder een tram liep.

– Het gekke is dat ik daar geen rekening mee hield. Alleen op een abstracte manier, zoals iedereen wel weet wat de ingrediënten van een tragedie zijn. Maar die wetenschap had verder geen invloed op mijn denken.

– Op mijn gedragingen wel. Ik heb allerlei dingen niet gedaan die ik wel wilde.

– Nee, ik vis niet naar complimentjes. Ik vraag me af of fysieke trouw werkelijk moreel zoveel hoogstaander is dan psychische ontrouw. Iedereen beweert altijd van wel, maar ik twijfel.

– 'Gedachten zijn vrij' is een dooddoener. Dan kun je ook zeggen dat een boom wortels heeft. Het betekent niets, omdat het altijd waar is en dan heb je er niets aan. Het idee van de vrijheid van gedachten is een placebo, waarmee machtelozen in slaap gesust worden. Hoe kan het ook anders, wanneer het slechts de vrijheid van één persoon betreft? Vrijheid betekent pas iets in relatie tot een ander of tot de ander of desnoods tot de rest van de mensheid.

– Ik weet niet of die belangen zo sterk met elkaar botsen.

– Alleen maar omdat je het weet. Dit is een cruciaal onderscheid. Hoe meer kennis, hoe minder onbevangenheid. Hoe meer we van elkaar weten, hoe minder respect we voor elkaar kunnen opbrengen.

– Ik zie het niet als een leugen. Er was sprake van een extra element in mijn leven, waar ik het zelf trouwens ook moeilijk genoeg mee had, vergis je niet…

– …nee, ik bedoel niet dat je medelijden met me hoeft te hebben, daar gaat het helemaal niet over, ik bedoel dat jij en die ander niets met elkaar te maken hadden. Jullie staan los van elkaar. Twee aparte categorieën, lichtjaren van elkaar verwijderd.

– Mag ik nog een beetje een privéleven erop nahouden?

– Het was geen bedreiging voor ons. Ik had alles onder controle. Niemand is iets tekort gekomen.

– Het was een verdwazing waaraan ik geen weerstand kon bieden. Als je me met rust had gelaten, was alles vanzelf weer op z'n pootjes terecht gekomen. Dit soort dingen zijn tijdelijk. Ze vinden plaats buiten de bestaande orde, buiten de realiteit. Ze tellen niet mee. In zekere zin is er niets gebeurd.

– Sorry, voor jou wel. Ik mag niet voor jou spreken.

– Wat het ook was en voorstelde, het is afgelopen. Spookbeelden vegeteren op zichzelf en verdragen geen schijnwerpers.

– Tja, toch een beetje alsof er heroïne door de wijn zat.

– Spijt? Nu wel, straks niet. Morgen wel, overmorgen niet.

– Wat doen we, sisser of explosie?

– Ik zal je nooit in de steek laten.