Dromen bij de visvijver

Veertig-plus mannen hebben de wereld aan hun voeten. Ze kunnen kiezen uit het hele vrouwelijke bevolkingssegment tussen pakweg 18 en 65 jaar. Ze verkeren in seksueel luilekkerland. Hoe bleekjes steekt het perspectief van een veertig-plus vrouw hierbij af: die mag haar handjes dichtknijpen als ze iemand weet te strikken die minder dan tien jaar ouder is dan zij.

Deze elementaire onrechtvaardigheid tussen de seksen is een bron van afgunst en zelfbeklag onder vrouwen. In vrouwenbladen en praatprogramma's wordt het probleem geanalyseerd: hoe komt het dat grijs haar een man gedistingeerd maakt en een vrouw tuttig? Waarom staan rimpels bij een vrouw gelijk aan aftakeling, terwijl ze een man cachet verlenen? Waarom kan een man zich best een buikje permitteren, terwijl een vetvrije, keurig afgetrainde vrouw van 45 nagesmiespeld wordt met 'van achteren lyceum, van voren museum'?

Deze voorstelling van zaken is zo'n krachtig cliché dat ik onwillekeurig de neiging krijg om schouderklopjes uit te delen, als ik voor de verandering eens hoor van twee vijftigjarigen die het met elkaar aanleggen. Eindelijk een man die zich netjes gedraagt in de liefde. Hij passeert allerlei smakelijke dertigjarigen en kiest een rijpe vrouw. Hoe edel!

Toch leiden de meeste mannelijke ongebonden veertigers helemaal niet zo'n benijdenswaardig leven, althans niet in de zin van onbeperkte seksuele mogelijkheden. In tegenspraak met de mythe van een jonge schone aan elke vingertop moeten zij sappelen als de eerste de beste dertiger of twintiger (of zelfs tiener) om iemand in hun bed te krijgen. Versieren wordt niet makkelijker met de jaren. Iemand die er op z'n achttiende goed mee uit de voeten kon, zal dat op z'n 48ste ook nog wel kunnen. Maar een brokkenpiloot wordt geen Don Juan louter door het verstrijken van de jaren.

Het is waar dat ze (de ongebonden veertigers) achter jongere vrouwen aanzitten. Maar die pogingen slagen vaker niet dan wel. 'Ik wil een jonge, mooie vrouw die slim is met gevoel voor humor,' zegt mijn vriend Alan (40). Maar het lukt hem niet iemand aan de haak te slaan. Hij heeft het zo druk om elke vrouw die hij ontmoet op te meten en te wegen dat hij er nooit aan toe komt zich te laten verrassen.

En dan heb je de mannen die het wel lukt een jonge vrouw voor zich te winnen. Niet alleen liefde voor een nacht of voor zes weken. Nee, de volle mep met huid en haar. Neem bijvoorbeeld Joris, die zich na zijn scheiding verliefde in een studente. Na een knallend trouwfeest, een spectaculaire huwelijksreis naar Tahiti (met zijn inkomen kan hij dat betalen) loopt hij een paar jaar later enigszins verdwaasd achter een winkelwagentje, beladen met pampers. Zijn nachtrust wordt onderbroken door babygejammer en op zijn leeftijd valt dat zwaar. Met de vrienden en vriendinnen van zijn vrouw is het nooit echt wat geworden. Aardige mensen daar niet van, maar hij weet nooit waar hij het met hen over moet hebben. Nee, dan haar ouders! Generatiegenoten, die de jaren zestig hebben meegemaakt, die weten wie Ard en Keessie zijn en alle liedjes van 'Ja zuster, nee zuster' kunnen meezingen. Wie had dat ooit gedacht: tegenwoordig horen zijn schoonouders bij zijn beste vrienden.

Het komt allemaal door de midlife crisis. Dat is iets waar mannen meer last van hebben dan vrouwen, zo'n gevoel van 'is dit nou alles wat het leven te bieden heeft?' Mannen met een midlife crisis zouden het liefst hun verantwoordelijkheden aan de kant zetten en alsnog die jeugdambitie van een reis om de wereld verwezenlijken. Of kunstschilder worden of wijn verbouwen in Frankrijk. Maar dat durven ze niet, want ze zijn gewend geraakt aan een vast inkomen. Daarom dromen ze voort en gooien af en toe een hengeltje uit in de grote visvijver.

Een enkel keertje heeft iemand beet. Is dat reden om te miezeren over oude bokken en jonge blaadjes? Zo'n man verdient een pluim voor de moeite een droom na te jagen, voor zijn roekeloze gooi naar het sublieme. Dat alle dromen tezijnertijd toch weer in elkaar schrompelen tot gedachteloos dagelijks leven, merkt hij vanzelf wel.

Beatrijs Ritsema