Anonieme gift

Beste Beatrijs,

Ik ben een man van 52 jaar, getrouwd. Ik leid een aangenaam en vredig huwelijksleven. Op mijn werk heb ik een gescheiden vrouw leren kennen met drie opgroeiende kinderen. Ik heb voor deze vrouw oprechte genegenheid ontwikkeld. Ik heb haar nooit mijn gevoelens duidelijk gemaakt. Als getrouwde man kan ik dat niet doen, vind ik. Ik heb geprobeerd om haar te vergeten en geen notitie meer van haar te nemen. Maar ik kom haar wel elke dag tegen. In gezelschap mijdt zij elk contact met mij. Maar als ik alleen ben, komt zij tevoorschijn, vraagt aandacht en flirt met mij, waarop zij snel verdwijnt.

Tussen Kerst en Nieuwjaar gaat zij met haar ouders en kinderen een week naar Oostenrijk op vakantie. Zij heeft geen geld om langer met vakantie te gaan, zoals zij mij vertelde. Ik wil graag met Kerstmis anoniem een kerstkaart bij haar in de bus doen, met 100 euro erin. Zodat ik haar een beetje gelukkig kan maken. Want als alleenstaande vrouw met drie kinderen, zal zij niet veel te besteden hebben. Zo hoef ik haar en mijzelf niet in verlegenheid te brengen.

Wat vindt u, is dit een goed plan?

Anonieme weldoener

Beste Anoniem,

Uw geheime vlam gaat in de kerstvakantie (hoogseizoen) een week naar de wintersport met drie kinderen. Zoiets kost handenvol geld. Bovendien heeft zij net als u een baan. Misschien verdient zij minder dan u, maar toch: ze werkt, en de meeste mensen met een baan zijn in staat daar een gezin van te onderhouden. Afgezien daarvan krijgt ze, als het goed is, kinderalimentatie. Ik vraag me dus af of ze echt zo armlastig is als u vermoedt.

Ik denk dat u armoede op haar projecteert, omdat dat u een excuus geeft om toch een vorm van contact tot stand te brengen, ook al is dat eenzijdig. U wilt iets aardigs voor haar doen, blijk geven van uw betrokkenheid, maar tegelijk niet in relatie met haar treden, want gevaarlijk, overspel enzovoort. En zo kwam u op het idee van de anonieme geldgift.

Het lijkt me geen goed plan. Niet alleen omdat ze hoogstwaarschijnlijk helemaal niet arm is, maar ook omdat het nooit goed is om contant geld in te zetten in verhoudingen van liefde en vriendschap. Geld is een machtsmiddel dat afhankelijkheid kweekt. U weet heel goed dat deze vrouw uw geschenk zou afwijzen wanneer u met 100 euro in de hand zou aanbellen, want ze zou zich afvragen ‘wat daar tegenover moet staan’. Daarom wilt u ook anoniem blijven. Maar van een anonymus 100 euro krijgen is geen onverdeeld genoegen. De ontvanger voelt zich in het nauw gedreven (ze kan immers niet beleefd weigeren) en bespied. Er is kennelijk iemand die iets speciaals denkt of voelt, maar wie is dat en wat moet hij? Anonieme boodschappen zorgen altijd voor een gevoel van ongemak bij de ontvanger, zelfs als ze aardig bedoeld zijn. Ze dwingen de ontvanger in de rol van amateurdetective, die zijn hele kennissenkring in gedachten (of in werkelijkheid) afgaat met de vraag: ‘Was jij het?’ Dat is vervelend, zoiets moet je mensen niet aandoen. Spreek met open vizier of zwijg – andere mogelijkheden zijn er niet.

In uw geval – geheime genegenheid – denk ik dat spreken tot weinig goeds leidt, dat schrijft u zelf ook al. Houd het bij af en toe een flirterig gesprekje op het werk, en ga voor de rest door met zwijgen.