Beste Beatrijs,
De laatste weken heb ik (vrouw van even in de zestig) een aantal afspraakjes gehad met heren, met wie de contacten via een gerenommeerde website tot stand waren gekomen. Over het algemeen vonden die eerste ontmoetingen plaats in een eenvoudige gelegenheid, zoals de stationsrestauratie of een museumcafé. Ik verwachtte dat de heer bij aankomst en vertrek mij zou helpen bij het uit- en aantrekken van mijn mantel en me een kopje koffie zou aanbieden. Dit bleek echter helemaal niet te gebeuren. Voor mij maken deze kleine attenties het leven zoveel aangenamer. Zijn mijn verwachtingen te hoog gespannen? Als je ervan uit gaat dat mensen bij een eerste ontmoeting hun beste beentje voorzetten, dan zal bij eventuele volgende ontmoetingen het niveau van hoffelijkheid er niet hoger op worden. Of zijn deze kleine egards niet meer van deze tijd?
Vrolijke weduwe
Beste Vrolijke weduwe,
De specifieke etiquette rond consumpties betalen is niet van toepassing op kennismakingsgesprekken. Dit zijn tenslotte geen romantische afspraakjes, maar zakelijke ontmoetingen om te onderzoeken ‘of het iets kan worden’. Het is beter als betrokkenen voor zichzelf betalen. Als de heer de rekening betaalt, staat u meteen al enigszins bij hem in het krijt. En wilt u dat wel? De vrouw vrijhouden, haar consumpties betalen is een teken dat de man haar aardig, belangrijk, enzovoort vindt. Beter om dat teken te geven als het uit het hart komt (bij een eventueel volgend afspraakje) en niet bij wijze van standaardroutine.
Wat het manipuleren met jassen aangaat: ach ja, een galante heer kan dat doen. Maar zoek er niet teveel achter, als hij het niet doet. Zoveel vrouwen, ook zestig-plussers, trekken jaren achter elkaar geheel zelfstandig en onbekommerd hun jas aan en uit. Die kijken vreemd op als een man ineens die jas uit hun handen rukt en hem voor haar op gaat houden, zodat zij haar armen erin moet wurmen. Zelf doen gaat toch veel makkelijker?
Zelf ben ik van mening dat een man als hij een eerste date heeft wel degelijk zijn beste beentje voor kan zetten door in ieder geval de consumpties te betalen. Hij hoeft mij niet uit en in mijn jas te helpen, maar als hij laat delen in de betaling vind ik dat echt horkerig. Ik ben een vrouw van 38 en tot voor kort het stilzwijgende en diepliggende gevoel gehad dat als een man mijn consumpties betaald of mij naar huis brengt dat ik ‘in het krijt sta’ en iets daar tegen over moet stellen, door hem bijvoorbeeld als hij mij thuis afzet mee naar boven te vragen (ook al zie ik dat niet zitten) voor koffie ofzo. Maar is dat wel zo?
Nee, we zijn als vrouwen absoluut niets verplicht aan een man die onze consumpties betaald of ons thuis af wil zetten.
Deze egards verplichten ons tot helemaal niets.
Ik vind het juist een teken aan de wand als een man dit niet kan waarderen en verbouwereerd is als er van onze kant (nog) niets tegenover gesteld word.
Een collega van mij ging eens uit met een man die doodleuk bij het bekijken van de rekening zei: ”Nou, ik betaal deze keer, als jij dan volgende keer betaalt.” ….ahum…
Wij hebben met elkaar afgesproken dat wij (vrouwen) ons weer als prinsessen mogen laten behandelen, want we verdienen een goede gemanierde man!
We moeten zelf niet zo snel met onze portemonnee staan wapperen.
Het kost even zelfbeheersing maar je krijgt er wat voor terug!
Namelijk zelfvertrouwen en een sterk gevoel van eigenwaarde en hopelijk een leuke attente man!